កំណប់ភុជង្គនាគ
ដោយ វង់ ផឿង
©រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង
****************************************
១ -ត្រីងៀតមានជីវិត
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី8.ធ្នូ 2018.ម៉ោង 9:43
គឺព្រៃរិស្សីប្រាច ប្រកបដោយផ្លូវចង្អៀតសែនលំបាកក្រៃពេក ក្នុងការធ្វើគមនាការ សំដៅប្រទេសសៀម។ យូរៗខ្យល់ បក់រ៉ាវៗ អង្រួនព្រឹក្សាបិសាចនេះ ដែលឈរជ្រងោៗ កំហែងរហោស្ថាននៃរាត្រី ក៏មានអឌ្ឍច័ន្ទ ចិត្តរិស្សាសែនកំណាញ់ និង ជះពន្លឺមកលើផែនដី សែនខ្មៅនេះ។ ស្ងាត់នោះ សែនស្ងាត់... ស្ងាត់បីដូចផ្នូរខ្មោច... មៀម ទីទុយ ខ្លែងស្រាក ស្រែកគំហកមហាវ័ន ជាចំរៀងមរណ: គួរអោយរន្ធត់ដួងចិត្តពន់ពេក, អកុសលណាស់ទៅទៀត មហាផ្ទាំងពពកអប្រិយ រសាត់មក ពន្លត់ចង្កៀងធម្មជាតិ អោយបាត់រស្មីទុកបណ្ដោយ អោយមហាបព៌ត ឈរជ្រែងជិះជាន់សង្កត់ ព្រៃរិស្សីកំណាចនេះថែមទៀត វាយោផាត់ ហ៊ូរៗ ហួចនៅក្បែរត្រចៀកបុរស ម្នាក់ដែលកំពុងដើរលុនៗ ក្រាបៗ បន្លំ នឹង គុម្ពស្បូវខ្ពស់ៗខ្លះ គុម្ពោតចន្លាព្រហ្មខ្លះ រួចអង្គុយចុះ ចាំប្រុងស្ដាប ស្ងាត់ឈឹងដដែល បុរសលើកនាឡិកាមើលទ្រនិច និង លេខដែលសាងដោយវត្ថុធាតុដើមវិទ្យាសាស្ត្រ ភ្លឺចាំងល្មមមើលឃើញក្នុងរត្តិកាលចិត្តខ្មៅ ម៉ោង ១២អាធ្រាត្រគត់។
ប៉មសៀមនៅក្បែរបង្កើយ ដោយរស្មីស្លាំងៗ នៃផ្ទៃមាឃា បុរសសំងាត់អាចមើលឃើញប្រហោងប៉មតូចៗ និង ត្រែកាំភ្លើងមីត្រៃយើស៏ រឺការ៉ាប៉ីនចាំងព្រិចៗ ជាសញ្ញាអោយយល់ថាម្ចាស់អាវុធ ដ៏ឃោរឃៅ ដែលនៅក្នុងប៉មនោះ មិនទាន់ដេកនៅឡើយទេ យូរៗម្ដងរស្មីចង្កៀងពិលធំបំភ្លឺព្រៃរិស្សីនេះ រួចពន្លឺនេះរត់ហួសទៅ ហើយវិលមកវិញបោសសំអាតជាថ្មី ក្រែងមានសត្វលោកជើងពីរ រឺ ជើងបួនលបចូលមកជាយព្រំដែននៃប្រទេសថៃឡងដ៍នេះ។
ប្រសិនបើពួកតម្រួតសៀមឃើញអ្នកដំណើរសំងាត់នេះ អនិច្ចា! ម្ល៉េះសមកាំភ្លើងប្រាំបីដើម ធ្វើប្រតិកម្មក្អូតរំសេវ ញ័រដីខ្ទ័រព្រៃ មួយភាគរយប៉ុណ្ណោះ ដែលអាច នឹង សង្ឃឹមថា មានជីវិតគ្រាន់ នឹង មើលព្រះអាទិត្យលេងតទៅទៀត។ ស្អីក៏ដោយអ្នកដំណើររាត្រីងើបឡើងជាថ្មី លោតឆ្លងប្រលាយ ហើយក្រាបម្ដងទៀត។ ម្ដងនេះ ជននេះប្ដូរទិសទៅ ខាងត្បូង រួចវារជើងបួន ភ្លើងចង្កៀងពិលនៃប៉មបំភ្លឺមកចំហើយហួសទៅ អ្នកដំណើរក្រាបក្លិប ក្រាបក្បាលដល់ដី ក្បាលដ៏មានដោយមែករុក្ខជាតិទើងមើង ពស់មួយយ៉ាងធំលូនខ្សៀកវារកាត់មុខបុរសនេះ វែងនោះវែង យូរនោះយូរ ទំរាំ នឹង ទៅផុត ព្រឺក្បាលម្ល៉េះព្រះអឺយ។
ចង្កៀងបញ្ចាំងមកម្ដងទៀត ហើយម្ដងនេះ ចង្កៀងនេះ ឈប់រង្វង់ពន្លឺជះមួយមណ្ឌលនេះ រួចស្នូរការ៉ាប៉ីនរោទ៍ ប៉ីបៗ ប៉ុបៗ វីវៗ… វីវ …មួយភ្លែតស្ងប់ទៅវិញ។ ចង្កៀងក៏បំបែររង្វង់ ពន្លឺទៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ តាមស្មាន ពួកអានេះពិតប្រហែលជាមាន មន្ទិលសង័្សយ វាក៏បាញ់រះបង្គ្រប់កិច្ច ។
វាសនាល្អ ព្រោះមិនងាប់បានជាមិនស្លាប់ គ្រាប់រត់អោយជិតត្រចៀក និង ក្បាលនៃអ្នកដំណើរសំងាត់ ដែលពោលខ្សឹបៗ រកធម៌ព្រះរតនត្រៃយ និង ទេវតារក្សាព្រះស្វេតច្ឆ័ត្រខ្មែរ ព្រមទាំងព្រះវិញ្ញាណក្ខន្ធនៃព្រះបាទនរោត្តមសុវណ្ណកោដ្ឋ។ រត្តិបក្សាបក្សីផ្អើលឆោឡោ រួចស្ងាត់បន្តិចម្ដងៗ។ ជឿជាក់ថាល្មមលូនទៅមុខបានទៀតហើយ អ្នកដំណើរក៏បន្តជំហា នទៅទៀត ឆ្ងាយទៅ… ឆ្ងាយទៅ ពីប៉មសត្រូវ លូនមកដល់គុម្ពោតមួយ ដែលជាទីណាត់ជួបគ្នា បុរសសំងាត់ផ្ទៀងនាឡិកាម៉ោង ១២ : ៣០ គត់ ដោយសោតាដ៏សែនវៃអស្ចារ្យ ជននេះហាក់លឺស្នូរ ដង្ហើមក្នុងគុម្ពោតមួយនោះ។ ជាមិត្ត ? ជាសត្រូវ? នរណាទាយបាន? ថ្វីត្បិតតែមានការសន្យាដ៏ទៀងទាត់ជាមិត្ត តែការនេះអាចប្រែក្លាយជាមិនទៀងបានដែរ មិត្តនេះអាចមាននរណាម្នាក់តាមពីក្រោយរួចសំលាប់ ហើយវានៅរង់ចាំម្រាមដៃប្រុងរលាស់កៃកាំភ្លើង រង់ចាំមើល នរណាដែលមកដល់ទីណាត់ជួបនេះ ។ ធ្វេសតែមួយសរសៃសក់ គេអាច នឹង ជួបមរណ:ដ៏ធំបាន ដៃយឺតតែមួយភាគដប់នៃវិនាទី គេអាចធ្លាក់ដល់ឋាននរកភ្លាម។ (ចារបុរស) ពាក្យនេះងាយទេចំពោះអ្នកស្ដាប់ ក៏ប៉ុន្តែ ចំពោះមនុស្សណាដែល ជាម្ចាស់នៃគោរម្យងារនេះ ព្រះអើយ!. គេជួបភ័យន្តរាយមួយរយដង ក្នុងមួយថ្ងៃ។ ជីវិតរបស់គេ ជាជីវិតនៃព្យុះសង្ឃរាអនត្ត ដែលបក់បោកអង្រួន វិញ្ញាណក្ខន្ធគ្មានឈប់មួយនាទីណាសោះ។ អ្នកដំណើររាត្រី បើកភ្នែកសម្លឹងរកមើលដើមឈើល្មមពួនជ្រក នឹង គ្រាប់កាំភ្លើងបាន។ អង្គុយចោងហោង បុរសនេះនិយាយល្មមស្ដាប់លឺ ចម្ងាយដប់ម៉ែត្របានដោយហូតកាំភ្លើងមកកាន់ផង ៖
- - ក- ០.០.៥!
- ក្នុងពេលដែលសំដីរាប់ៗ នោះចប់ សំលេងមួយនោះបន្លឺតបមកវិញដែរថា ៖
- - ក- ០.៨.៣! បុរសអ្នកដំណើររាត្រី សួរទៀត ដោយនៅតែភ្ជង់កាំភ្លើងទៅមុខដដែល
- - កិច្ចការ? កំណប់ភុជង្គនាគ!
- - ត្រុឌី?
- - អច្ឆរិយា?
- មួយរំពេចនោះ បុរសម្នាក់ចេញពីគុម្ពោតម្ខាងក្រោកឡើង ហើយអ្នកដំណើរដែលមាននាមថា អច្ឆរិយា ឃើញស្រមោលនោះដើរសំដៅមក ហើយអច្ឆរិយាក៏ក្រោគឈរ។ ក្នុងមួយរំពេចនោះបុរសទាំងពីរក៏អោបរិតគ្នាទៅវិញទៅមក។
- - លោកអនុសេនីយអែក អច្ឆរិយា លំបាកទេផ្លូវដំណើរ ?
- - សែហ្វ ត្រុឌី ខ្ញុំស្មានតែតាយស្មឹងទៅហើយ ស្នូររះអម្បាញ់មិញនេះ ហើរដូចភ្លៀង ពួកវាគ្រាន់តែសង្ស័យ ហើយបានបាញ់គ្រាន់តែបង្គ្រប់កិច្ចតែប៉ុណ្ណោះ តើយើងអិលូវត្រូវធ្វើអ្វីទៀត ដើម្បីអោយបានដល់បាងកក? មិត្តត្រុឌី! ហៅខ្ញុំមិត្តអច្ឆរិយាវិញ!។ ពលបាលត្រីត្រុឌីអោនកាយគោរពចំពោះ អច្ឆរិយា ដែលមានគោរម្យងារជាអនុសេនីយអែក ហើយ...
- - ខ្ញុំបាទស្ទាក់ស្ទើរណាស់ទាន
- - កុំញញើតមិត្ត មិត្តត្រុឌី អែងមានគុណច្រើនណាស់ ក្នុងសហប្រតិបត្តិការណ៍ របស់យើងនេះ ក្រសួងចារកម្មក្រុងភ្នំពេញ មានសេចក្ដីសោមនស្ស ចំពោះមិត្តយ៉ាងច្រើន ហើយមេក្រសួងបានចុះកិត្តិយសនោះ ក្នុងសៀវភៅវិជ្ជាជីវមិត្តហើយ,
- - មិត្តអច្ឆរិយា ខ្ញុំសុំអរគុណ ដ៏រាបណាដែលជីវិតរបស់ខ្ញុំរស់នៅ ដ៏រាបនោះខ្ញុំនៅតែមានភក្ដីភាពចំពោះមាតុប្រទេសខ្ញុំជានិច្ច!
- - ប្រពៃណាស់!
- - ឥលូវនេះ សូមមិត្ត អច្ឆរិយា មកតាមខ្ញុំយើង នឹង ដើរតាមផ្លូវសំងាត់មួយដែលពួក រត់ពន្ធពេជ្រតែងត្រាច់ចរ លុះទៅដល់ចំណតរថយន្តដឹកត្រីងៀត សូមមិត្ត អច្ឆរិយា ជួយធ្វើការកម្មករដទៃទៀត គយ នឹង តម្រួតស្រុកសៀមនេះ ពុករលួយដល់ឆ្អឹង។ វាគ្មានរវល់ដល់មនុស្សចំពូកណាឡើយ បើចាប់បានសាប៊ូ ១០ដើម វាកត់បញ្ជីផ្សាយវិទ្យុ តំឡង់ក្ដិតរាស្ត្រសៀម បើចាប់បានពេជ្រ ស្ងាត់ដូចគេយកអាចម៍ចុក។
- - ទុកចិត្តមិនបានទេ ត្រុឌី ជួនជាឃើញយើង ប្លែកមុខពួកតម្រួតឆែកឆេរ ឬ សួររកកាតយ៉ាងដូច្នេះដែរ ចុះអំពីកាតសៀម ដែលខ្ញុំបានផ្តិតនៅដៃ និង ទុករូបថត ពីថ្ងៃមុនចូលឆ្នាំខ្មែរ នៅថ្ងៃជាមួយ នឹង សំបុត្រផ្ញើអោយអធិការ ពិសិទ្ធីដែលចុះទៅស្ថាននរកនោះបានការយ៉ាងណា?
- - អូខេ! ហើយស្រេច។ ខ្ញុំទុកនៅប្រអប់រថយន្ត។ អត្តសញ្ញាណប័ត្រនេះមិត្ត អច្ឆរិយា អាចប្រើគ្រប់ពេលបាន លើកលែងតែក្រសួងមានសមត្ថកិច្ចដឹងឈ្មោះនេះទៅថ្ងៃក្រោយដែលយើងមានការតព្វកិច្ចត្រូវផ្លាស់ទៀត។
- - អរគុណ ។ ម៉េចបានធ្វើកាតនេះបាន ហើយខ្ញុំមានឈ្មោះអ្វី?
- - ក្នុងក្រសួងអត្តសញ្ញាណប័ត្រ មានខ្មែរម្នាក់ដែលមាន កំណើតក្នុងស្រុកមោងរិស្សី ដែលសៀមបានចាប់នាំមកប្រទេសនេះក្រោយពីសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរចប់ ហើយគឺ ឆ្នាំ ១៩៤៦។ ខ្ញុំបានស្នើជាមួយជននោះ ថាមានខ្មែរម្នាក់ នៅជិតព្រំប្រទល់ចង់មករកស៊ីនៅស្រុកសៀម ចង់កាន់អត្តសញ្ញាណប័ត្រសៀម តើមានមធ្យោបាយណា នឹង ជួយបានទេ?
- - ខ្ញុំមិនហ៊ាននិយាយការពិតទេ ពីព្រោះខ្មែរខ្លះបានលក់ឈាមចិត្តគំនិត និង ព្រលឹងរបស់ខ្លួនអោយសៀមអស់រលីង ដូចយ៉ាង អាសារិតសថាណារ៉ាត់ រដ្ឋមន្ត្រីទី១សៀម អានេះភ្លេចជាតិកំនើតខ្មែរ ដែលនៅក្នុងខែត្របាត់ដំបងដូចខ្ញុំដែរ ហើយបើមិនគោរពមាតុប្រទេស ដែលបានប្រទានឆ្អឹងសាច់ឈាមដល់វាទេ នៅអោយស្ងៀមទៅប្រសើរជាង តែនេះហ៊ានប្រមាថទឹកដីខ្មែរ ហើយមិនតែប៉ុណ្ណោះ ហ៊ានទាំងប្រមាថព្រះចេត្ដា នៃសម្ដេចព្រះនរោត្តមសីហនុ ដែលជាមហាក្សត្រតំណពូជពង្ស អ្នកសាងអង្គរវត្ត មហាស្ថាបត្យកម្មដ៏កំពូលដែលពិភពលោកទាំងមូល លូននៅក្រោមបាទជើងខ្មែរក្នុងសតវត្សជាមួយគ្នា ទេវតាមិនជួយ អាសារិតសថាណារ៉ាត់ នេះស្លាប់តៃហោង។
- យើងដើរមកដល់ផ្លូវកែងមួយ ចង្កៀងពិលបំភ្លឺផ្លូវសុទ្ធតែដីខ្សាច់។ នៅផ្លុងៗអែណោះរថយន្តពីរបីកំពុងផ្ទុកត្រីងៀត។ ត្រុឌី បង្ហើយឃ្លាខាងដើម ៖
- ប៉ុន្តែ ខ្មែរម្នាក់ក្នុងក្រសួងអត្តសញ្ញាណប័ត្រ នេះជាខ្មែរដែលចេះ ស្គាល់ជាតិកំណើតរបស់ខ្លួន បានរកបញ្ជីជាតិសៀម អាយុម្ភៃប្រាំបីឆ្នាំដែលម្ចាស់ឈ្មោះបានស្លាប់តាំងពីតូចម្ល៉េះ ហើយដែលគ្រួសារអិតបានទៅប្ដឹងក្រសួងសមត្ថកិច្ចគេ ក៏ចាត់ទុកដូចជាពលរដ្ឋសៀមម្នាក់ ដែលរស់នៅដល់សព្វថ្ងៃនេះឈ្មោះច្រានិដ្ឋា
- - ច្រានិដ្ឋា! ឈ្មោះនេះល្អសមណាស់ !
លុះមកដល់ជិតរថយន្ត បុរសទាំងពីរនេះក៏និយាយភាសាសៀមឆ្អឹនឆ្អៅអិតអោយនរណាចាប់ភ្លឹកបានឡើយ។ ដោយ ឃើញគេកំពុងជញ្ជូនត្រីងៀតផ្ទុកក្នុងរថយន្ត អច្ឆរិយា ក៏ជួយធ្វើការដូចកម្មករដទៃ ដែលពួកនេះតែងតែលួចគយគន់ សម្ផស្សកាយដ៏សោភាផុតលោកិយនៃ អច្ឆរិយា។ លុះស្រេចហើយ រថយន្តទំនិញក៏រអិលចេញទៅអច្ឆរិយា អង្គុយទន្ទឹម នឹង ត្រុឌី ដែលបររថយន្ត។ ក្នុងពេលកំពុងធ្វើដំណើរនេះ ត្រុឌី ឆ្លៀតអោកាសហុច អត្តសញ្ញាណប័ត្រឈ្មោះ ច្រានិដ្ឋា ដល់ អច្ឆរិយា ដែលជាម្ចាស់នៃលិខិតនេះ។ អច្ឆរិយា បើកមើល គឺជារូបថតដ៏ញញឹមរបស់អ្នក ប៉ុន្តែ អច្ឆរិយា ប្រែជាធ្លាក់ទឹកមុខភ្លាម ហត្ថលេខា នៅលើអត្តសញ្ញាណ របស់អ្នកជាហត្ថលេខានៃអែកឧត្តមប្រកិតពិផាតរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួង សន្តិសុខជាតិថៃផ្ទាល់។
អីយ៉ា! ឆ្មាតាមរកកណ្ដុរ ឃើញហើយតើ ឆ្មាធ្វើជាដេកលក់ ឆ្មាធ្វើដេកលក់ព្យួរខ្លួន ណេងណោង លើពិតាន រង់ចាំអោយកណ្ដុរចេញពីរូងមកស៊ីម្សៅមី ហើយ នឹង អាលលោតសង្គ្រប់ប្រហារអោយអន្តរាយ! ឯកឧត្តម ប្រកិតពិផាត នេះភ្លាត់ស្នៀតពីរដងរួចទៅហើយ ដោយស្នាដៃតេជះនៃ អច្ឆរិយា ម្ដងក្នុងរឿងសំងាត់នៃកងយោធាសៀម ម្ដងទៀតក្នុងរឿង “ផែនទីមហាកំណប់”។ អច្ឆរិយា ដឹងច្បាស់ណាស់ថា អធិការពិសីទ្ធី ដែលជាសេនាសំណប់ របស់ឯកឧត្តម ប្រកិយពិផាត ចេញចាត់ការផ្ទាល់ខ្លួន ហើយបានន័យថា ឯកឧត្តម ពិតជាមានអ្វីមួយសរសៃវេញធ្លុងក្នុងរឿង “ផែនទីមហាកំណប់”នោះដែរ ដែលក្នុងពេលក្រោយដឹងច្បាស់ថា បក្សសម្ព័ន្តរបស់របស់លោកវិនាសដោយស្នាដៃ អច្ឆរិយា ដែលបានលើកសពបង្គរលើគ្នា ចាក់សាំងដុត។
ប៉ៃអាខ្មោចឆៅអ្ហើយ! ត្រុឌី អិតយល់ អន្ទាក់នេះសោះ។ អច្ឆរិយាដឹងច្បាស់ថា ត្រុឌីត្រង់ មានភក្ដីចិត្តស្មោះអិតវៀចរេ។ អច្ឆរិយា ធុំក្លិនគ្រោះថ្នាក់នេះច្បាស់ណាស់ ឯកឧត្តមយល់ចុះហត្ថលេខាដើម្បីកុំអោយអច្ឆរិយានេះលបប្រើលិខិតឆ្លងដែនណាមួយផ្សេងទៀត ជាការលំបាក អោយសញ្ញាដល់ភ្នាក់ងារតម្រួត អច្ឆរិយា មិនឆ្កួតទេ! កុំចាត់ទុកអច្ឆរិយា ដូចសំបកប៉ោត ឬ សំបុកមាន់ដែលអាជ័យ លើកបោះចោលពីលើផ្ទះ។
ថយក្រោយររឺ? ស្អីក៏ដោយ អច្ឆរិយា ត្រូវតែទៅមុខ។ មែន រថយន្តផ្ទុកត្រីងៀតបើកទៅមុន មិនមែនរថយន្តថយក្រោយទេ!
អ្នកអោនស្ទាបកៅស៊ូបាតស្បែកជើង ដែលអ្នកបានដាក់ “ផែនទីមហាកំណប់” នៅពីក្នុង មាននរណាដឹងហ៎? បើអាពួកសាក្សីឧក្រិដ្ឋជន មានអធិការពិសិទ្ធី និង កញ្ញាកូនកាត់សៀម ជប៉ុន សាវូរីហាម៉ា ដ៏មានសុដនធំតឹងណែនក្បំ និងផ្ចិតដ៏សែនសោភា ស្លាប់គងជើងលើគ្នាអស់ទៅហើយ។
តើឯកឧត្តម ប្រកិតពិផាត ដឹងដែររឺ? ពិតជាអាចម៍ហើយ ព្រោះអាសេនាជំនិត គឺអធិការពិស្ធី ក៏ក្បត់ឯកឧត្តមទំពែកគ្មានមមិះមួយសរសៃនេះដែរ...។
សេះយន្តបោះពួយល្បឿន ជ្រែកខ្យល់ និង លំអងចន្ទោកាសព្រិលៗ។ អច្ឆរិយា អិតឃើញទេសភាពអ្វីក្រៅតែពីដើមឈើអង្គុយជ្រងោៗត្រង់នេះ ត្រង់នោះនៅសងខាងផ្លូវឡើយ។ គំនិតប្រតិកម្មដ៏រហ័សមួយទៀត មកកកាយគ្រឿងចក្រនៃខួររបស់អ្នក។ ហ៊ីស! គ្រោះថ្នាក់នៅមិនឆ្ងាយពីក្រោយខ្នងទេ អ្នកអោនក្បែរត្រចៀកត្រុឌី ហើយសួរថា ៖
- - ឡានដឹកត្រីងៀតនេះ គ្មានកម្មករចេញដំណើរមកជាមួយទេរឺ ?
- - ទេ មិត្តអច្ឆរិយា គ្មានសោះ បីដងហើយ ខ្ញុំផ្ទុកត្រីងៀត គឺខ្ញុំមកតែម្នាក់អែង ទៅវិញក៏តែម្នាក់អែងដែរ រីអែកម្មករលីសែងមាននៅប្រចាំការទីនោះស្រេច!
- អច្ឆរិយា សង្កត់សំដីតឹងរឹងក្បែរត្រចៀកត្រុឌី
- - ម្ដងនេះ ខ្ញុំថាមាន មានកម្មករពួននៅក្នុងគំនរត្រីងៀត នេះយ៉ាងតិចក៏ពីរនាក់
- ត្រុឌី មើលមុខអច្ឆរិយា ហើយសើចរួចវ័ធសំដីថា :
- - មិត្តស្រមៃរឺ?
- - មិនមែនស្រមៃទេ ត្រុឌី។ អត្តសញ្ញាណប័ត្រខ្ញុំនេះ ចុះហត្ថលេខាដោយឯកឧត្តម ប្រកិតពិផាត បានន័យថា ឯកឧត្តមនេះ មិនមែនឆោតដូច ស៊ីពោតឆៅនោះទេ ដោយសមេសនា គឺការតាមរកដានដោយខ្ជាប់ខ្លួន ត្រុឌី អែងពិតជា ឯកឧត្តមនេះដឹងថា ជាបក្សសម្ព័ន្ធនៃខ្ញុំហើយ ៗ គេទុកអោយមិត្តអែងមានសន្តិសុខសិនព្រោះកិច្ចការ (ផែនទីមហាកំណប់) នេះ ធំណាស់ ហើយប្រកិតពិផាត មិនមែនលូលាទេ ព្រោះឯកឧត្តមក្បត់ជាតិសៀមក្នុងរឿងកំណប់មាស មួយពាន់គីឡូក្រាមនេះដែរ គឺប៉ងទៅស្ទូចយកជាសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន។ មិត្តអែងពួកវាទុកដូចត្រីបាលែន ដែលគេគប់ស្នជាប់ នឹងខ្លួនវាហើយ គេបន្ធូរខ្សែរួចគេបើកនាវាតាមសន្ទុះរបស់វា មិត្តអែងដឹងទេ កម្មករសែងត្រីងៀតប៉ុន្មាននាក់នោះ ខ្ញុំសង្ស័យណាស់ថា មិនមែនជាកម្មករសុទ្ធសាធទេ។ គឺជាភ្នាក់ងារសំងាត់សៀមដែលត្រូវតាមដានមិត្ត ត្រុឌី អែង។
- - មែនមិត្ត អច្ឆរិយា មានយោបល់ ខ្ញុំរៀប នឹង និយាយរឿងនេះប្រាប់មិត្តដែរ រថយន្តផ្ទុកត្រីងៀតដ៏ធ្ងន់ឆ្លងស្ពានដ៏វែងមួយ។
- អច្ឆរិយា ទាញបារីហុចអោយត្រុឌីមួយ ខ្លួនអែងមួយ ហើយដែកកេះក៏ឆេះសន្ធោរួច អ្នកទាំងពីរក៏អុជម្ដងម្នាក់ៗ ។
- - សេចក្ដីសន្និដ្ឋានរបស់ខ្ញុំមិនខុសទេ មិត្តត្រុឌី។ អាប្រជៀវអស់នេះវានៅពួនក្នុងឡាននេះ ចាំចាប់យើងកាលណាទៅដល់ក្រុងបាងកកហើយ។
- - ចុះម៉េចក៏ពួកវាមិនចាប់យើងត្រង់ព្រំប្រទល់ភ្លាមៗទៅ?
- - បញ្ជាពីប្រកិតពិផាក ផ្ទាល់ព្រោះរឿងនេះប្រកិតពិផាត ក្បត់រាជការសៀមចង់ចាត់ការដោយស្ងាត់ៗ ដូចផ្នូរខ្មោច ព្រោះវាចង់បាន (ផែនទីមហាកំណប់) ដូចខ្មែរយើងពីបូរាណកាលពោលថា បានទឹកឃ្មុំពួនឆីម្នាក់អែង ប្រកិតពិផាត មិន ចង់អោយសារពត៌មាន មកត្រេងត្រាងច្រងេងច្រងាងក្នុងរឿងនេះទេ! ហើយអាប្រជៀវពកថ្ងាស ដែលជាភ្នាក់ងារឯកឧត្តមប្រើមកចាំចាប់យើងនេះ ក្រោយពីបានបញ្ជូនយើងដល់កន្លែងហើយនោះ ឯកឧត្តមប្រកិតពិផាត នឹង ប្រហារវាចោល ដោយយកលេសណាមួយដ៏ឈ្លាសវៃមកប្រើ។
- សេះយន្តលូនក្រោមព្រៃមួយដ៏ងងឹតសាខា … បន្តិចចូលតាមផ្លូវព្រៃស្រោងស្ងាត់ឈឹង
- - តើមិត្ត អច្ឆរិយា គិតយ៉ាងម៉េចពេលនេះ ត្រុឌីសួរ ដោយដកដង្ហើមធំ ។
- - ឈប់ឡានទុកខ្ញុំចាត់់ការអោយមិត្តមើល ។
- - ពិតណាស់ លើកមុនគ្មានមនុស្សពួនក្នុងឡាននេះទេ ព្រោះមិត្តត្រុឌីអែងមកតែម្នា់អែង ម្ដងនេះមានមនុស្សចំលែក គឺខ្ញុំនេះ ប្រកិតពិផាតដឹងច្បាស់ថាអ្នកដែលមកពីព្រំប្រទល់ខ្មែរសៀម បើមិន អច្ឆរិយា ក៏បក្សសម្ព័ន្ធ អច្ឆរិយាម្នាក់ណាដែរ! ដែល ឯកឧត្តមប្រកិតពិផាតជឿជាក់ថា ដៃឆៅដឹងកិច្ចការច្រើនជាង ត្រុឌី អែងដែលពួកអាកំពិសអស់នេះ ចាត់ ទុកត្រុឌីអែងជាមគ្គុទេស សំរាប់នាំផ្លូវពួកវាតែប៉ុណ្ណោះ។
- នៅមុខឆ្ងាយអែណោះ រថយន្តតូចមួយបើកមកដល់ ហើយបើកហួសទៅទិសផ្ទុយគ្នា រថយន្តត្រីងៀតឈប់ង៉ក់។ ភ្លើងឡានពន្លត់អស់ ផ្ទៃមេឃជះរស្មីព្រិលៗ។ អច្ឆរិយាធ្វើរិកជាចូលក្រោមឡាន ហើយយក ដំបងដែកជីកផ្ទៃថ្នល់ម៉ាំងៗ មួយនាទី ហើយចេញមកវិញ ដើរអោយលឺខ្លាំងសំដៅដើមឈើមួយដ៏មានគល់ធំអស្ចារ្យ នៅចំងាយប្រមាណប្រាំបីម៉ែត្រ ជាមួយត្រុឌី។ អច្ឆរិយាស្រែកខ្លាំងៗ ជា ភាសាសៀមថា ៖
- - ចុះពីឡានមក អ្នកណាដែលពួនបន្លំក្នុងត្រីងៀត ។
- ស្ងាត់ឈឹង។ ត្រុឌី មើលមុខអច្ឆរិយា ដោយឆ្ងល់តែពុំទាន់មានយោបល់យ៉ាងណានៅឡើយ ។
- - ខ្ញុំអច្ឆរិយា (អ្នកបាញ់កាំភ្លើងជើងឆើត) បាញ់ហើយដុតសពមួយគំនរនៅក្រុងប៉ាកណាម ដែលលឺកាសែតនិយាយម្ដងណាទេ ? នៅក្រោមឡាននេះ ខ្ញុំបានកប់មីនស្រេចហើយ! ខ្ញុំទុកជីវិតអោយពួកអ្នកអែង ប្រសិនបើអ្នកអែងចុះចេញពីលើឡានដោយស្រួល ស្លូតដូចកូនចៀម! លឺទេ? នេះជាការប្រមានទីពីរ!
- ស្ងាត់ឈឹងដដែល។ ត្រុឌីមិនហ៊ានសើចខ្លាំងទេគ្រាន់តែបញ្ចេញធ្មេញស្ញាញប៉ុណ្ណោះ។ អច្ឆរិយាឆេះឆួល ក្នុងចិត្តហើយរលាស់សំដីមធ្យ័តថា :
- - ការប្រមានទីបី! ពួកអ្នកអែងចង់ចាប់យើង យើងមិនខឹងទេ នេះជាភារ:របស់អ្នកអែងដែលគោរពចៅហ្វាយនាយ ខ្ញុំសុំអោយអ្នកអែង ចុះពីឡានដោយស្រួល ដៃដាក់លើក្បាល បើខ្ញុំរាប់ដល់បី បើមិនព្រមចុះខ្ញុំបាញ់ បើខ្ញុំរាប់ដល់ ដប់មិនព្រមចុះខ្ញុំទាញមីនអោយផ្ទុះស្លាប់ទាំងអស់។
- មួយ …! ស្ងាត់ឈឹងដដែល … អច្ឆរិយា បន្ត :
- - ពីរ …
- ស្ងាត់ឈឹងដដែល …
- ដោយសាររស្មីស្លេកស្លាំងនៃផ្ទៃមេឃា អច្ឆរិយាប្រើនេត្រាអិន្ទ្រីបីដូចជានាវិក ដែលទំលាប់មើលជើងមេឃឃើញដូចជាត្រែកាំភ្លើងមួយលៀនចេញពីគែមជញ្ជាំងដំបូលឡានចាំងព្រិចៗ
- - បី!
- ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះត្រែដែល អច្ឆរិយា បានឃើញក្នុងលំអងរាត្រីប្រផេះក្អូតព្រះអគ្គី ផាំងវីវ … គ្រាប់សំណហើរក្បែរត្រចៀក អច្ឆរិយា ដែលអើតចេញពីគល់ឈើ ។
- ត្រុឌី ឈប់សើចស្ញាញប្រែជាបើកភ្នែកក្រលោតៗម្ដង។ តែក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែក អច្ឆរិយា កាំភ្លើងខ្លីនៅ នឹង ដៃស្រាប់រលាស់កៃយ៉ាងរហ័សស្មើរន្ទះលោកធាតុ ផាំង!
- - អូយ …
- រួចលឺសូរដូចជាដែក មួយដុំធ្លាក់មកលើផ្ទៃថ្នល់ គឺកាំភ្លើងបច្ចាមិត្រ។ អច្ឆរិយា បាញ់ចំបាតដៃសត្រូវ គួរតែបីឆ្នាំ ខាងសិល្បៈ បាញ់កាំភ្លើងក្នុងមហាវិទ្យាល័យយុទ្ធសាស្ត្រប្រទេសបារាំង អច្ឆរិយារាប់តទៅទៀត
- - បួន! ចេញមក តែបើគ្រប់ដប់ ទាំងឡានទាំងមនុស្សទៅ ឋាននរកណា៎! ខ្ញុំ “អច្ឆរិយា” និយាយពិតណាស់ ត្រង់ដូចជើងមេឃ!
- ពាក្យ “អច្ឆរិយា” ហាក់ដូចសូរស័ព្ទព្យុះសង្ឃរា ដែលបោកបក់លើប្រទេសសៀម។ រាត្រីដ៏សែនស្ងាត់ឈឹងយ៉ាងនេះ អច្ឆរិយា ហាក់បានលឺពាក្យខ្សឹបខ្សាវគ្នានៅក្នុងទ្រុងឡាន។ ក្នុងពេលនោះរថយន្តមួយបញ្ជាំងចង្កៀងពីចម្ងាយ។ ពន្លឺជះមួយវិនាទីទៅក្នុងទ្រុងឡាន ភ្នែកអិន្ទ្រីនៃអច្ឆរិយា ចាប់ស្រមោលមួយប៉ប្រិបនេះបាន បុរសបីនាក់។ ម្នាក់ផ្ងែក នឹង ជញ្ជាំង ដៃឆ្វេងកាន់ដៃស្ដាំដែលត្រូវគ្រាប់។ ពីរនាក់នោះទៀតឈោងដៃបញ្ចេញត្រែកាំភ្លើងបាញ់ ផាំង! ផាំង!..
- អច្ឆរិយា បាញ់តបវិញតែអិតផល ។ រថយន្តពីចម្ងាយមកដល់ ហើយហួសទៅមុខទៀតក្នុងល្បឿនអស្ចារ្យ។
- - ប្រាំ!!... អច្ឆរិយា រាប់
- ផាំង ! ផាំង ចម្លើយតបនិងចំនួននៃអច្ឆរិយា ។
- ត្រុឌី ភ្ជង់កាំភ្លើងហើយបាញ់ទំលាយជញ្ជាំងនៃទ្រុងឡាន ហើយឆ្លុះចូលនៅក្នុង ។
- - អូយ! សំលេងមួយស្រែកឡើងហែកអកាស ។
- - ប្រាំមួយ!.. អច្ឆរិយា បន្លឺសំដីខ្លាំងៗ ។ ចុះមកហើយលើកដៃឡើងលើ បើចង់រស់ !
- - ស្អី? ខ្លួនហ្នឹងដៃព្រះព្រហ្មរឺ? សំលេងឆ្លើយតបពីក្នុងឡានត្រីងៀត
- អញអោយដំបូន្មានអាអែងម្ដង ។
- តាមរស្មីនៃផ្ទៃមេឃ រហ័សបីដូចពន្លឺ ជននោះហក់ពីលើឡាន អច្ឆរិយាឃើញច្បាស់ ដៃអ្នកដែលធ្លាប់មានប្រតិកម្មស្វ័យប្រវត្តក៏គាស់កៃកាំភ្លើងផាំង!
- - អូយ ! សត្រូវស្រែក
- ហើយអានោះរមួលតតេះតតះដូចពង្រូល តែអច្ឆរិយាមិនសូវជឿទេ ព្រោះអាសៀមប្រសប់ណាស់ខាងចេះក្បួនពុត។ បីដូចបាដិហារ្យ កាំភ្លើងដៃ អច្ឆរិយា ក្អូតគ្រាប់យ៉ាងញាប់បីដងផ្ទួនគ្នា អាដែងចង់ប្រលងស្នាដៃជាមួយ អច្ឆរិយានេះ ខ្ជិលដកដង្ហើមតទៅទៀត។
- ចង្កៀងរថយន្ត ពីចម្ងាយបញ្ចាំងទ្រុងឡានដឹកត្រីងៀតនេះជាថ្មី។ អច្ឆរិយា ឃើញអាមួយនោះលើកដៃឡើង រួចស្រែកថា :
- - ខ្ញុំចុះចាញ់ហើយ!
រួចដោយសារពន្លឺចង្កៀងនៃរថយន្តពីចម្ងាយ បុរសនោះចុះពីលើយាន រួចលើកដៃឡើងលើ។ រថយន្តមួយនោះមកដល់ ហើយហួសទៅកណ្ដាលព្រៃយ៉ាងនេះ គ្មាននរណាហ៊ានឈប់ទេ។ ម្នាក់ៗក្នុងគ្រាហានិភ័យនៃកណ្ដាលព្រឹក្សា គិតចំពោះតែខ្លួនអែងម្នាក់។ អច្ឆរិយា ដើរចេញពីគល់ឈើមក កាំបិតកៃមួយនៅ នឹង ដៃឆ្វេងជានិច្ច ដែលហាក់ដូចជាទំលាប់ធម្មជាតិ មិនខុសពីសត្វសីហ ដែលមានក្រចកដ៏មុតថ្លាអស់កាលជានិច្ច។ បួនម៉ែត្រពីសត្រូវ អច្ឆរិយា ដែលមាននេត្រាអិន្ត្រី រហ័សស្មើរន្ទះ ហាក់យល់ថា បច្ចាមិត្រ ធ្វើចលនាមរណមួយ គឺទំលាក់ដៃកញ្ឆក់កាំភ្លើងពីចង្កេះ។ ចង់លេងស្នៀតបួនសន្លឹកជាមួយអច្ឆរិយា គឺជាការភ័ន្តច្រលំមួយ ដ៏គួរអោយសោយសោក។ តែមួយប៉ព្រិចភ្នែក កាំបិតកៃហោះទៅទំលាយបំពង់កវាជាពីរ… ព្រួក … អូយ …,
ស្លាប់ចុះអិតអាណិត ។ ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ក៏ទ្រង់ជ្រាបថាអាមួយនេះចង់ព្យាបាទជីវិតអ្នកដែរ។
ត្រុឌី គ្រវីក្បាលស្ញប់ស្ញែង អច្ឆរិយា ។ អនុសេនីអែកសំងាត់ខ្មែរ បញ្ជាអោយ ត្រុឌី ជួយសែងខ្មោចទាំងអស់ដាក់លើរថយន្ត។ ត្រុឌីគោរពតាម អិតសាកសួរអ្វីទាំងអស់។ រថយន្តចេញ ដំណើរតទៅទៀត អច្ចរិយា អិតនិយាយស្ដីអ្វីមួយម៉ាត់សោះ។ សេះយន្តបោលឆ្លងកាត់ព្រៃកន្លះម៉ោងរួចឡើង លើថ្នល់មួយទំនងជាជំរាលភ្នំ។ រថយន្តបរឡើងជានិច្ច អច្ឆរិយា យកពិលឈួលទៅក្រោម។ ទឹកជ្រោះហូររេចៗ នៅអែខាងក្រោមឆ្ងាយអែណោះ ដ៏ប្រកបដោយផ្ទាំងថ្មធំៗ កំពស់ជាងបីរយម៉ែត្រ ដល់កំពូលថ្នល់ រថយន្តធ្វើគមនាការចុះវិញ។
- - ឈប់ ! អច្ឆរិយា បញ្ជា ។ ត្រុឌី ជាន់ហ្រ្វាំងជើងទាញហ្វ្រាំងដៃហើយឈប់ ។
- - តើឡាននេះជារបស់នរណា?
- - ជួលគេ
- - ចុះត្រីងៀតនេះ?
- - របស់ថៅកែសៀមម្នាក់
- - ល្អប្រពៃ! ល្អអស្ចារ្យ !
- - ម៉េចក៏មិត្ត អច្ឆរិយា ថាដូច្នេះ ?
- ស្ដាប់ខ្ញុំត្រុឌី… វិធីតែម៉្យាងទេដែលអាចជួយទាំង ត្រុឌី អែងជួយទាំងរូបខ្ញុំបាន គឺអាចរលាស់ចោលបាននូវឃាតកម្មលើអាកំពិបីនាក់នេះ យើងបំបែរចង្កូតអោយចំទិស ជ្រោះកំពស់បីរយម៉ែត្របើកគំរបសាំងហើយបោះឈើ គូសមួយគ្រាប់ រួចកុំភ្លេចយកសាំងមួយធុងស្រោចក្នុងម៉ាស៊ីនឡានពួកខាងមុខ ក្រោយពីលើកខ្មោចពីរនាក់មកដាក់អោយអង្គុយ អាមួយភាន់ចង្កូត អាមួយនៅម្ខាងព្រោះអ្វី?
- - ខ្ញុំយល់មិនបានទេ អច្ឆរិយា!
- - ព្រោះធ្វើយ៉ាងដូច្នេះឯកឧត្តម ប្រកិតពិផាត រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសន្តិសុខជាតិសៀម នឹកជាក់ស្ដែងថា អ្នកបរឡានគឺ ត្រុឌីអ្នកអង្គុយម្ខាងគឺ អច្ឆរិយាពិតប្រាកដ។ មិនមែនភ្នាក់ងារសំងាត់របស់ឯកឧត្តមទេ ព្រោះឯកឧត្តមបញ្ជាអោយ ពួនក្នុងគំនរត្រីងៀត មិនមែនអង្គុយទន្ទឹមអ្នកបរឡានទេ ដូចត្រុឌី អែងឃើញស្រាប់ហើយ អាត្មាតគំរង់ឆ្កែអស់នេះ វាក្រាបក្នុងសំបុកក្នុងទ្រុងឡានពីក្រោយខ្នងយើងនេះ យ៉ាងសំងាត់មែនទេ? បើដូច្នោះអ្នកអង្គុយ ទន្ទឹមមិនមែនភ្នាក់របស់ឯកឧត្តមទេ គឺមិត្តត្រុឌី និង អច្ឆរិយា តាមពត៌មានដែលឯកឧត្តមបានសួរកម្មករលីសែងដទៃទៀតនៅជិត ព្រំប្រទល់នោះ កម្មករអស់នោះ នឹង ឆ្លើយថា ឃើញជនចំលែកអង្គុយជិតត្រុឌី គឺខ្មោចអច្ឆរិយាមែនទេ?
- - យីគំនិតមិត្ត អច្ឆរិយា គ្រោងការណ៍ទៅមុនវែងឆ្ងាយណាស់…
- - ធ្វើការភ្លាមយើង!
អ្នកទាំងពីរសែងសពដាក់អែកន្លែងចង្កូតមួយ ទន្ទឹមគ្នានេះមួយ។ ស្រេចការហើយ អច្ចឆរិយា បើកគំរបធុងសាំងឡាន រីអែត្រុឌី ក៏យកសាំងមួយធុងស្រោចលើសពនិងក្បាលម៉ាស៊ីនឡាន ព្រមទាំងដោះហ្វ្រាំងដៃចេញ ក្រោយពីអច្ឆរិយា បានយកឈើកល់កង់មុខទាំងពីរហើយ។ ត្រុឌី គូសឈើគូសអុជសាំងនិងកន្លែងអ្នកបរឡាន។ ព្រះអគ្គីហ៊ោរ យកជ័យជំនះលើរថយន្តដោយអន្ដាតលិតចុងព្រឹក្សាផងទាំងពួង ភ្លឺរន្ទាលពេញមហាវ័ន។ អច្ឆរិយា ដោះឈើកំនប់ពីកង់ ម្ខាង រីអែត្រុឌី ក៏ធ្វើដូចគ្នា។ សេះយន្តផ្ទុកត្រីងៀតហែរហមជាកិត្តិយស ដោយអគ្គីភ័យដ៏គួរអោយសម្បើមបានផ្អៀងចុះពីកំពូលបព៌តទៅអែឋាននរក។ បក្សាបក្សីម្រឹគីម្រឹគា ភ្ញាក់កញ្ជ្រៀវខ្ញីវខ្ញារ ដោយស្មានថាព្រះអាទិត្យថ្មីរះកណ្ដាលមហាព្រៃ។