១៣. បទពំនោល
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី19.កញ្ញា 2020.ម៉ោង 12:39

ព្រះពោធិសត្វច្បាស់ច្បង ក្រួញក្រាបរាបរង ព្រះរាជឱង្ការ។
លុតលាយាត្រាត្រអាល ទៅដល់កណ្ដាល ទីមុខព្រះលានក្សត្រា។
ទើបអ្នកឈរឈោងហត្ថា យកធ្នូសរថ្លា គ្រវាសគ្រវីលេង។
យល់ហាក់ស្រាលក្រៃកន្លង ដូចកលស្រីផង កាន់ដងដំបងពេចសំឡី។
ដំឡើងឆាប់ខ្មី គ្មានភិតភ័យអ្វី ទើបយកសរមកផ្គូផ្គាប់។
បែរបាញ់ចេញទៅឮស័ព្ទ សូរសរហាក់ផ្កាប់ ក្រឡាប់ទាំងភូមិភពភា។
ឮទៅដល់ក្រៅចក្រពាល កំពែងចក្រវាល(១)   ហាក់ដូចនឹងផ្កាប់ទ្រោមទ្រុឌ។
ពុះពោរជន់ជោរសមុទ្រ សុមេរុបព៌ត កក្រើករំពើកញាប់ញ័រ។
លាន់ឮរន្ទឺអស្ចារ្យ រំពងខ្ទរខ្ទារ ដូចសែនរន្ទះគណនា។
អស់រាស្ដ្រភិតភ័យតក្កមា(២) លុះលាន់មាត់ថា ឧៈអៈពៈស្លាប់នេះម្ដង។
ស័ព្ទអីឮក្រៃកន្លង ស្ទៀរស្ទះដ៏រំពង ស្ទើរនឹងបែកខ្ទែងកាំម៉ា។
រាស្ដ្រខ្លះដឹងហើយប្រាប់ថា ដ្បិតព្រះសុណិសា(៣)  ក្សត្រាធិរាជថ្កើងថ្កាន។
បាញ់ធ្នូនៅមុខព្រះលាន ភាណអើយកុំភាណ៤ ភិតភ័យខ្លាចក្ស័យជន្មា។
អស់មុខមន្ដ្រីយោធា យង់យល់ចេស្ដា- នុភាពព្រះអង្គលើសក្រៃ។
សឹងកោតស្ញប់ស្ញែងទីទៃ ព្រើសព្រមជួយជ័យ ចំរើនព្រះពរអឺអឹង។
សិល្បសរសក្ដិសោតវិលវឹង វិលមកនៅនឹង បំពង់ដែលដាក់និត្យនៅ។
ទើបអ្នកលីលាឡើងទៅ បង្គំគាល់ហ្វៅ នៃព្រះជនកក្សត្រា។
ស្ដេចយល់រិទ្ធិពលចេស្ដា បុណ្យបុត្រប្រសា ប្រសើរប្រសប់សិល្បសៃយ។
ព្រួចព្រឺព្រើសព្រះភក្ដ្រថ្លៃ ត្រេកត្រូវព្រះទ័យ រំពៃរំពឹងរកកល។
ដោយព្រះទិព្វញ្ញាណយោបល់  ចង់ល្បងឲ្យយល់ អំពលអំពើកម្រ។
ឲ្យយករទេះពីរមក៍ មកដាក់គ្រាប់ល្ង មួយទុកទទេនិត្យនៅ។
ទើបស្ដេចបើកបន្ទូលទៅ ត្រាស់ថាហៃចៅ ភោគកុលជាបុត្រសំឡាញ់។
ចូរបាឧស្សាហ៍អស់អញ រើសគ្រាប់ល្ងចេញ ពីក្នុងរទេះនេះទៅ។
ដាក់រទេះទទេនៅ ម្ដងមួយគ្រាប់ទៅ ឲ្យអស់ក្នុងថ្ងៃនេះថ្វាត់។
ឯអង្គពូជពង្សពុទ្ធរត្ន ក្រួញក្រាបប្រណិប័តន៍ ទទួលព្រះរាជអាជ្ញា។
អ្នកគិតតាំងចិត្ដចិន្ដា ព្រណិធានសច្ចា នឹកដល់ព្រះឥន្ទ្រធិបតី។
ថាឱអស់បុណ្យបារមី អញសាងអំពើ ម្ភៃអសង្ខេយ្យា(៥)។
បើអញនឹងបានត្រាស់ជា អង្គព្រះសម្មា- សម្ពុទ្ធប្រាកដទៀងទាត់។
ឆ្លាស់ឆ្លងការភូមិភពវដ្ដ សង្សារនាំសត្វ ដាក់ដល់នគរនិព្វាន។
សូមព្រះឥន្ទ្រហោះធ្យាន មកជួយឲ្យបាន សម្រេចដូចក្ដីប្រាថ្នា។
តេជហេតុបារមីតា(៦) ពន្លកសាស្ដា ក្ដៅដល់មណ្ឌលកម្ពល។
សិលាអាសនថ្កើងថ្កល់ ទិព្វទីមណ្ឌល សម្ដេចអមរិន្ថឥន្ទ្រា។
បែរបើកទិព្វចក្ខា យង់យល់ព្រះមហា- បុរសព្រួយព្រះហឫទ័យ។
ស្ដេចហោះចុះចាកឋានត្រៃ- ត្រឹង្សត្រាច់ត្រង់ឰ បុរីសក្ដកូដរាជា។
ប្រួញប្រាណប្រឹងប្រែក្រឡា និមិត្រកាយា ជាក់ជាស្រមោចខ្មៅខ្មួល។
ពេញពាសដេរដាសទង្គួល ពាំល្ងជាជួរ ជញ្ជូនពីរទេះចេញ។
ដាក់ទៅរទេះមួយមិញ មួយរំពេចចេញ ពុំសល់ដល់មួយគ្រាប់នៅ។
ព្រះវរបិតាចមចៅ ស្ដែងស្ដេចទតទៅ យល់ជាអស្ចារ្យពេកពន់។ 
សេនាយោធាមុខម- ន្ដ្រីប្រជាជន យល់ហើយសឹងកោតចេស្ដា។
ស្ញែងបុណ្យស្ញែងបារមីតា សឹងឲ្យស័ព្ទសា- ធុការចំរើនព្រះពរ។
កាលនោះសម្ដេចព្រះវរ- បិតាសាទរ ព្រះអង្គទ្រង់ព្រះចិន្ដា។
ចង់លចង់ល្បងប្រាជ្ញា បុណ្យបុត្រប្រសា ប្រសើរឲ្យបានបីដង។
ស្ដេចប្រើនាយព្រះកាលផង ក្រាលព្រំចៀមចង រនាំងបាំព្រះសន្ធិយា(៧)
ស្រេចឲ្យអស់អង្គធីតា ប្រាំពីរអង្គា លីលាឡើងមកគាល់គង់។
រៀបរៀងរាល់រាយពីក្នុង បន្លេចតែចុង ម្រាមព្រះហត្ថាមកក្រៅ។
ស្ដែងស្ដេចបើលបន្ទូលទៅ ត្រាស់ថាហៃចៅ ភោគកុលជាបុត្រស្នេហា។
បាមើលអម្រាម១ហត្ថា ភរិយានៃបា ត្រង់ណាចាប់ឲ្យត្រូវត្រង់។
ព្រះពោធិសត្វវរវង្ស ស្ដាប់ស្ដេចត្រាស់ទ្រង់ បង្គាប់ឲ្យចាប់ហត្ថា។
អ្នកទតទៅយល់ដូចគ្នា ពុំស្គាល់ត្រង់ណា ជាក់ជាព្រះហត្ដក្សត្រី។
តេជៈហេតុព្រះបារមី ទើបព្រះកោសីយ កាឡាអង្គាគួរគាប់។
ជារុយមាសមួយផ្ទាប់ ខាងព្រះស្រោតស្រាប់ ខ្សិបប្រាប់ព្រះពង្សពុទ្ធា។
បើអ្នកពុំស្គាល់ហត្ថា នៃនាងសុខុមា- លន្ទាទេវីវរវង្ស។
យើងទៅទុំនៅនាចុង អម្រាមចាប់ត្រង់ នោះឯងព្រះហត្ដធីតា។
ប្រាប់ហើយទៅទំម្នីម្នា ទើបអ្នកប្រវា ចាប់តាមតែរុយទៅទំ។
អ្នកទូលក្សត្រថ្លៃឧត្ដម ម្រាមភរិយាខ្ញុំ នេះឯងប្រកដជៀងជាក់។
នាងសុខុមាវរល័ក្ខណ៍ ចេញមកសំណាក់ សំណេះសំណាលសាកសួរ។
ឱនអង្គាគង់គាល់គួរ បិតាស្ដេចស្រួល ព្រះទ័យត្រេកសោមនស្សា។

១. ចក្រវាល ឬ ចក្កវាឡ ភ្នំជាកំពែងព័ទ្ធជុំវិញនៃពិភពលោក។ ២ តក្កមា=ញ័រល្លុត ញាប់ញ័រ។ ៣. សុណិសា=កូនប្រសាប្រុស។ ៤ ភាណ=ពាក្យបុរាណ សំរាប់ហៅប្ដីប្រពន្ធទៅវិញទៅមក ។ 5 អសង្ខេយ្យា=ច្រើនរាប់មិនអស់។ 6. បារមីតា=អំពើប្រកបដោយកំឡាំងលុះចិត្ដគំនិត។ 7. សន្ធិយា=យប់ងងឹត គ្នុងទីនេះគឺវាំងនន។