ការផ្សាយរបស់មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
****************************************
១.បកកាកគតិ
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី19.មិថុនា 2020.ម៉ោង 18:15
អហំ នមោ នមក្ការោ អញ្ជលិយំ សុ-សិរសា ពុទ្ធសេដ្ឋំលោកុត្ដមំ
តមោនុទោ។ នមធមំ សុខាវហំ អរិយបថោទេវជនំ មោក្ខម
ត្ដោសន្ដិករោ និយ្យានិកំ។ នមសង្ឃោ វរវិសុទ្ធោ ទក្ខិណេយ្យំ
សន្ដិន្ទ្រិយំ បុញ្ញក្ខេត្ដំ អនាសរំ សមិទ្ធយោ។
អហំរីខ្ញុំ | នមោបង្គំ | នមក្ការោ |
ក្រួញក្រាបនមស្សការ | ពុទ្ធសេដ្ឋោ(1) | អញ្ជលិយោ |
លើកអញ្ជលី។ | ||
សុសិរសា | គ្គូគ្គុំហត្ថា | ដាក់ដល់សិរសី |
ពុទ្ធសេដ្ឋោ | វន្ទាព្រះស្រី | សរពេជ្ញមុនី |
ប្រសើរសួស្ដិ៍សម | ||
តមោនុទោ(2) | លោតុត្ដមោ(3) | ព្រះអង្គឧត្ដម |
លើសលែងមនុស្សា | ទេវតាឥន្ទ្រព្រហ្ម | បន្ទោបង់បំ |
បាបវេរា។ | ||
នមធម្មំ(4) | សុខាវហំ(5) | អញខ្ញុំវន្ទា |
បង្គំព្រះធម៌ | សុពណ៌ភេត្រា(6) | នាំសត្វសុខស- |
ប្បាយបាននិព្វាន។ | ||
អរិយបថោ(7) | ទេវជនោ(8) | ជាមាគ៌ាឋាន |
សព្វសត្វមនុស្សា | ទេវតាឲ្យបាន | យង់យល់ត្រើយត្រាណ |
អមតបុរី។ | ||
មោក្ខមគ្គោ(9) | សន្ដិករោ(10) | នាំសត្វភពត្រី |
ដាក់ដល់ឋិតឋាន | និព្វានជាទី | ពឹងពាក់ពួនពី |
ភូមិភពតណ្ហា។ | ||
នមសង្ឃោ(11) | វរវិសុទ្ធោ(12) | អញខ្ញុំវន្ទា |
បង្គំព្រះសង្ឃ | ទ្រទ្រង់រក្សា | សីលសុទ្ធសេដ្ឋោ |
ប្រសើរពេកពន់។ | ||
សន្ដិន្ទ្រិយំ(13) | បុញ្ញក្ខេត្ដំ(14) | អស់អង្គអរហន្ដ |
សង្រួមកាយា | មេត្ដាលើសលន់ | ជាតិជាស្រែបុណ្យ |
សព្វសត្វសម្ទាយ។ | ||
អនាសវោ(15) | សមិទ្ធិយោ(16) | សុខសួស្ដិ៍ពណ្ណរាយ |
ឥតឋានលំនៅ | ឥតក្ដៅក្រហាយ | ឥតអន្ដរាយ |
ដូចក្ដីប្រាថ្នា។ | ||
មហាសករាជរាប់ | ចូលជាឯកស័ប្ដ | ទោឆសកា |
ជួបចូលវស្សា(17) | សាវ័ណមាសា(18) | ភុម្មពារា(19) |
បុណ្ណមិយំ(20)។ | ||
នាមោមយា | នង នាមជាតិជា | ឧញ៉ាព្រះឃ្លាំង |
គន់គិតកាព្យកិច្ច | ពាក្យពេចន៍ទុកតាំង | ជាកេរ្ដិ៍ដំណាំង |
តំណសាសនា។ | ||
កប្បកាលពោធី | សត្វសាងបារមី | ក្នុងសង្សារា |
អន្ទោលទៅមក | យោនយកជាតិជា | គោគកុលកុមារ |
ទុគ៌តពេកពន់។ | ||
បានជាមហា | ក្សត្រក្សេមចិន្ដា | បរិបូណ៌បទ(21)បុណ្យ |
ត្បិតផលសំណាង | ស្ដេចសាងច្រើនលន់ | ទើបខ្ញុំគិតគន់ |
ចងជាកាព្យទុក។ | ||
តំណសាសនា | ប្រាំពាន់វស្សា | ជាផលទៅមុខ |
សូមសំរិទ្ធី | សិរីសួស្ដិ៍សុខ | ចៀសចាកទោសទុក្ខ |
ភ័យផងសម្ទាយ។ | ||
សូមលុះគន្លង | នៃអ្នកប្រាជ្ញផង | ពីបូរាណនាយ |
សូមទាន់ពុទ្ធុប្បាទ | សព្វជាតិជិតឆ្ងាយ | សូមទេពទាំងឡាយ |
ជួយជ័យចេស្ដា។ | ||
ខ្ញុំសូមដំណើរ | ដំណាលសរសើរ | កាលព្រះភគវា(22) |
សារពេជ្ញពុទ្ធពង្ស | ស្ដេចគង់ធម្មា | អាស្រ័យនៅនា |
វត្តព្រះជេតពន។ | ||
ព្រះអង្គមេត្ដា | នាំធម៌ទេសនា | ប្រោសប្រាប់មហាជន |
ភិក្ខុសុសង្ឃ(23) | អស់អង្គអរហន្ដ | បានបរិបូណ៌បុណ្យ |
ដោយពុទ្ធវចនា(24)។ | ||
មានកាលមួយថ្ងៃ | ភិក្ខុផងច្រើនក្រៃ | ជួបជុំចរចា |
ពីព្រះទេវទត្ដ | កាចឥតប្រាជ្ញា | បៀតបៀនពាធា |
ចិត្ដចង់ពិឃាត។ | ||
នៃព្រះសម្មា- | សម្ពុទ្ធសាស្ដា- | ចារ្យចមលោកនាថ(25) |
គាត់គិតកលធ្វើ | អំពើប្រមាថ | ប៉ុនប៉ងពិឃាត |
ព្រះអង្គពុំបាន។ | ||
ឯអង្គទេវទត្ដ | បាបតាមទាន់ក្ដាត់ | ពេកពន់ប្រមាណ |
ព្រះធរណីស្រូប | ទាំងរូបទៅបាន | កើតជាប្រេតប្រាណ |
នៅនាអវចី។ | ||
កាលនោះសម្ដេច | ព្រះស្រីសារពេជ្ញ | ជ្រាបសព្វសេចក្ដី |
ដោយទិព្វស្រោតស្រេច | ទើបស្ដេចចេញពី | សុគន្ធកុដិ(26) |
សេយ្យនាឧត្ដម(27)។ | ||
ព្រះអង្គចរចាក | ឆ្ពោះធម្មសភាគ(28) | សាលាជំនុំ |
បែរបើកព្រះសូរ | មធូរសួស្ដិ៍(29)សំ- | ឡេងឮដូចព្រហ្ម |
បន្ទូលទៅថ្កាន។ | ||
ថាហៃអាវុសោ | នៅថ្វីឆោឡោ | មិនទៅស្មាទាន |
ចំរើនមេត្ដា | ភាវនានាំប្រាណ | ឲ្យបរិបូណ៌បាន |
ដូចក្ដីប្រាថ្នា។ | ||
ទើបអស់ភិក្ខុផង | ប្រណម្យសាសង | ទូលព្រះពុទ្ធដិកា |
រីអស់យើងខ្ញុំ | មកជុំជួបគ្នា | និយាយអនិច្ចា |
ពីព្រះទេវទត្ដ។ | ||
កាចគិតប្រមាថ | ចិត្ដចង់ពិឃាត | បៀតបៀនបំបាត់ |
ព្រះជន្មព្រះអង្គ | ពូជពង្សពុទ្ធរតន៍ | ពុំបានដូចចិត្ដ |
ដូចក្ដីប្រាថ្នា។ | ||
សម្ដេចភគវា | មានព្រះពុទ្ធដិកា | ព្រះសូរសាស័ទ្ធ |
ថាហៃភិក្ខុសង្ឃ | ឯអង្គទេវទត្ដ | ចងពៀរចាំចិត្ដ |
ប៉ុនប៉ងពិឃាត។ | ||
ធ្វើអង្គតថា- | គតតែមិនគ្រា | បច្ចុប្បន្នជាតិ |
ពុំបានដូចចិត្ដ | កាចគិតប្រមាថ | មានពីបុព្វជាតិ |
មុនមកច្រើនគ្រា។ | ||
បន្ទូលតែម៉្លោះ | បញ្ឈប់នៅនោះ | ពុំមានពុទ្ធដីកា |
អស់ភិក្ខុទាំងឡាយ | ក្រាបថ្វាយវន្ទា | សូមអារាធនា |
ព្រះធម៌ថ្លាថ្លៃ។ | ||
កាលនោះព្រះអង្គ | សារពេជ្ញស្ដេចទ្រង់ | ព្រះទិព្វញាណញេយ្យ(30) |
ស្ដេចបើកព្រះសូរ | មធូរប្រពៃ | ត្រេកត្រាស់ថាហៃ |
អាវុសោបរិសុទ្ធ។ | ||
កាលកប្បខ័ណ្ឌខាំង | ស្ងាត់បាត់កំបាំង | កន្លងលង់ក្ដាត់ |
មានក្សត្រនាមនាថ | ព្រះបាទព្រហ្មទត្ដ | សោយរាជសម្បត្ដិ |
ពារាណសី។ | ||
កាលនោះមានមហា | សេដ្ឋីនាមា | ឈ្មោះភោគវុឌ្ឍី |
និត្យនៅគាមា(31) | មួយនាខាងទី | ទិសបូព៌បុរី |
បូរាណរដ្ឋា(32)។ | ||
ឯអង្គសេដ្ឋី | នោះកាលអំពី | មុនមានទាសា |
ទាសីទ្រព្យធន | ច្រើនលន់មហិមា | ប្រមាណអដ្ឋា- |
សេកោដិ(33)ឃ្លាំងនោះ | ||
សេដ្ឋីធ្វើបុណ្យ | ឲ្យទានទ្រព្យធន | សព្វថ្ងៃចំពោះ |
ឧទ្ទិសជាផល | តំកល់ចិត្ដស្មោះ | ទ្រព្យផងរលស់ |
ពីឃ្លាំងអស់ទៅ។ | ||
ធ្វើបុណ្យឲ្យទាន | ទ្រព្យគង់ប្រមាណ | រទេះមួយនៅ |
អស់ខ្ញុំទាំងឡាយ | ខ្ចាត់ខ្ចាយបាត់ទៅ | សេដ្ឋីនោះនៅ |
តែនឹងភរិយា។ | ||
បង្ក័តមានបុត្រ | ប្រុសមួយសន្មត | នាមឈ្មោះហៅថា |
ចៅភោគវុឌ្ឍី | ដូចចិត្ដបិតា | ចំរើនជន្មា |
បានឆ្នាំម្ភៃ។ | ||
សេដ្ឋីបិតា | ចាស់ជាតិជរា | បៀនបៀតក្សីណក្ស័យ |
ហេតុផលឲ្យទាន | ធនធានច្រើនក្រៃ | មិនមានសង្ស័យ |
ធុញថប់បារម្ភ។ | ||
ទើបទៅកើតជា | សម្ដេចឥន្ទ្រា- | ធិរាឧត្ដម |
ឋិតត្រៃត្រឹង្សា | សួគ៌ាសោយស- | ម្បត្ដិបានជាធំ |
លើសលែងទេពតា។ | ||
ទៀងទើបព្រះអង្គ | ព្រះឥន្ទ្រស្ដេចទ្រង់ | បើកទិព្វនក្ខា |
មើលមកយល់បុត្រ | ទុគ៌តកំព្រា | តែនឹងភរិយា |
ក្សីណក្សត់ធនធាន។ | ||
សម្ដេចព្រះឥ | ន្ទ្រាទ្រង់ព្រះចិ- | ន្ដាដោយព្រះញាណ |
ថាច្នេះគួរអញ | ប្រោសប្រាណឲ្យបាន | កូនប្រុសឲ្យមាន |
ត្រកូលតទៅ។ | ||
កាលនោះព្រះពោ- | ធិសត្វសេដ្ឋោ | វិសេសចមចៅ |
កើតជាទេវបុត្រ | បរិសុទ្ធឋិតនៅ | ពិមានមាសឆ្អៅ |
នៅត្រៃត្រឹង្សា។ | ||
ទើបព្រះឥន្ទទៅ | ដល់ឋានលំនៅ | ពន្លកសាស្ដា |
ឱនអង្គអភិវាទ | អារាធនា | អញ្ជើញព្រះមហា |
បរមពោធី។ | ||
ឲ្យស្ដេចចាកឋាន | សួគ៌សុខពិមាន | យោនយកបដិ- |
សន្ធិក្នុងឧទរ | បវរមហេសី | នៃភោគវុឌ្ឍី |
ជាបុត្រអាត្មា។ | ||
ហើយព្រះកោសិយ | អញ្ជើញនាងស្រី | រ័ត្នទេពធីតា |
ឲ្យចុះចាកឋាន | ពិមានសួគ៌ា | ឲ្យបានជួបជា |
គូនឹងពោធី។ | ||
ពង្សពុទ្ធពន្លក | ស្ដេចទទួលយក | និមន្ដកោសិយ(34) |
ស្ដេចចង់សន្សំ | បន្ទុំបារមី | នាំសត្វពួនពី |
ភ័យភពតណ្ហា។ | ||
ស្រេចស្ដេចវិមុត្ដ(35) | ជាតិច្យុត | ចាកត្រៃត្រឹង្សា |
ចាប់យកបដិ | សន្ធិនៅនា | ឧទរភរិយា |
នៃភោគវុឌ្ឍី។ |
(1) ព្រះពុទ្ធដ៏ប្រសើរបំផុត។ (2) កំចាត់បង់នូវងងឹតគឺអវិជ្ជា។(3) ប្រសើរបំផុតក្នុងលោក។ (4) សូមនមស្សការដល់ព្រះធម៌។ (5) នាំមកនូវសេចក្ដីសុខ។ (6) សំពៅមាស។ (7) ជាគន្លងបុគ្គលដ៏ចំរើន។ (8) ទេវតា និង មនុស្ស។(9) ជាផ្ឡូវទៅកាន់ព្រះនិព្វាន។ (10) ជាធម៌ធ្វើនូវសេចក្ដីស្ងប់។ (11) សូមនមស្សការដល់ព្រះសង្ឃ។ (12) បរិសុទ្ធប្រសើរវិសេស។ (13) មានរាងរៅដ៏ស្រគត់ស្រគំ។ (14) ជាស្រែបុណ្យ។ (15) មិនមានអាសវក្កិលេស។ (16) មានរិទ្ធិអំណាចច្រើន។ 17 រដូវភ្លៀង។ 18 ខែស្រាពណ៍។ 19 ថ្ងៃអង្គារ។ (20) ថ្ងៃពេញបូណ៌មី ១៥កើត។ (21) បទ-ដ្បិត។ (22) ព្រះដ៏មានបុណ្យ។ (23) ភិក្ខុសង្ឃដ៏ទ្រង់សីលល្អបរិសុទ្ធ។ (24) ពាកប្រៀនប្រដៅនៃព្រះពុទ្ធ។ (25) ចមលោកនាថ=គឺជាកំពូលទីពឹងរបស់សត្វលោក។ (26) កុដិដែលមានក្លិនក្រអូប។ (27) ជាក្រឡាព្រះបន្ទំដ៏ឧតម្ដ។ (28) ទីប្រជុំជំនុំធម៌។ (29) មធុរ ពីរោះផ្អែមល្ហែមឆ្ងាញ់ពិសា។ មានច្បាប់ខ្លះថា មធុរភិរម សំឡេងដូចព្រហ្មដូច្នេះក៏មាន។ (30) ព្រះប្រាជ្ញាណាណដ៏ជាទិព្វ។ (31) ស្រុកភូមិ តំបន់។ (32) ដែលបូរាណខេត្រដែនចាស់បូរាណ។ (33) ១៨កោដិឃ្លាំង។ (34) ព្រះឥន្ទ្រ។ (35) ការផុតស្រឡះ សំដៅការផុតស្រឡះចាកកិលេសតណ្ហា។