សុភមង្គលស្ត្រី ស្ថិតនៅលើប្ដី
ដោយ សុទ្ធ ប៉ូលីន
©រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង
****************************************
១០ -អន្លង់ វិកលចរិត
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី8.កញ្ញា 2018.ម៉ោង 7:20
«La révolte nait du specttacle de la déraison
devant une condition injuste et incompréhansible.»
Albert Camus»
«Tout est gratuit ce jardin cette ville et moi-même. Quand il arrive q’on s’en rende
copmte, ça vous tourney sur le Coeur et tout se met à flatten Voilà la NAUSÉE»
Jean –Paul Sartre
ល្បៃងងឹតគ្របសង្កត់ផែនដី។ ថ្មើរណេះសារ៉ាក់កំពុងអង្គុយត្របោមក្បាលជង្គង់ក្នុងកប៉ាល់ម៉ាស៊ូតមួយ ដែលអ្នកឡើងខ្សែទឹកទន្លេមេគង្គ ឆ្ពោះទៅទីក្រុងកំពង់ចាម។ អ្នកមានបំណងធ្វើដំណើរបង្ហួសទៅកោះលួង នៅវេលាស្អែក ដើម្បីទៅជួបរ័តនាស្រីសំលាញ់របស់អ្នក។ នៅក្បែរខ្លួនអ្នកមានស្រាសមួយលីត្រ និង កែវមួយផង...។
រាត្រីនៅកោះលួង!! សូរសំលេងសត្វជ្រឹងទទះស្លាបលឺភឹបៗ។ ព្រះច័ន្ទអើតភក្ដ្រចេញពីពពកខ្មៅ បានតែមួយចំហៀង។ ខ្យល់ថ្នូរលឺសូរហ៊ូៗ គួរអោយព្រឺ។ ថ្មើរណេះទេតើដែលអាគ្រក់ និង អាសុរកាយចេញដើររកស៊ី។ សត្វជ្រឹងមួយ ប្រតោងស៊ីផ្លែល្មុត ទំលាក់ខ្លួនស្ដោកដូចខ្មោចតៃសាក។ រ័តនាព្រីក្បាលខ្ញាក!! នាងភ្ញាក់ឡើងភ័យខ្លួនញ័រចំប្រប់។ ភាពយល់សប្ដិរបស់នាងអម្បាញ់មិញស្ញែងអស្ចារ្យណាស់ គឺរូបម្ដាយនាងស្លាប់ត្រូវគេសែងយកទៅដាក់បញ្ចូលក្នុងក្ដារមឈូស។
សារ៉ាក់ផឹកស្រាក្អឹកៗ ។ កាណូតដែលអ្នកជិះបញ្ចេញសំលេងឈឹកៗ..ឈឹងៗៗ ..យ៉ាងខ្លាំងរញ្ជួយ ហើយពុះជ្រែកទឹកវ៉។ សារ៉ាក់ទាញសំបុត្ររ័តនាពីហោប៉ៅមកអានសាជាថ្មី។
ពេលនោះ រ័តនានាងរសាប់រសល់ ក្រហល់ក្រហាយពេញបន្ទុក។នាងននៀលននាសអន្ទះអន្ទែងវក់វីពេញទីដំណេក។ គឺដូចជាសត្វអន្ទង់ដែលគេយកទៅរោលដោយអគ្គី។ «ជីវិតអញអស់លក្ខណ៍ហើយ!! ជីវិតអញអស់លក្ខណ៍ហើយ!! ឱ! ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់សូមព្រះអង្គមេត្ដាដឹកនាំផ្លូវខ្ញុំម្ចាស់ផង។ ខ្ញុំម្ចាស់វង្វេងស្មារតីហើយ ខ្ញុំម្ចាស់ពុំដឹងគិតយ៉ាងម្ដេចទេ? បើខ្ញុំម្ចាស់រត់តាមប្ដីកំសត់របស់ខ្ញុំម្ចាស់ នោះម្ដាយខ្ញុំម្ចាស់ នឹង ត្រូវស្លាប់ប្រាកដ ដោយបណ្ដាលមកអំពីអាការបេះដូងខ្សោយ! ផ្ទុយទៅវិញបើខ្ញុំម្ចាស់ស្ដាប់បង្គាប់តាមឱវាទម្ដាយខ្ញុំម្ចាស់នោះ ប្ដីខ្ញុំម្ចាស់នឹងត្រូវស្លាប់!! ព្រោះបងសារ៉ាក់ពុំមែនដូចជាប្រុសអែទៀតទេ បើខ្ញុំម្ចាស់បោះបង់ចោលហើយ ប្ដីខ្ញុំម្ចាស់ នឹង ត្រូវធ្លាក់ជាដាច់ខាត ទៅក្នុងអន្លង់វិកលចរិត។
ឈឹក ឈឹងៗ ! សារ៉ាក់អានអត្ថបទរ័តនា៖
មកបងសារ៉ាក់ មកប្ដីសំលាញ់អូន
ប្រុសកំសត់អូនអើយ អូនសូមលាសិនហើយ!! ធ្វើម្ដេចបើវាសនាជំរុញអូនអោយឃ្លាតរបេះចេញពីជីវិតបង បើទុកជាអូនខំរត់មករកបងអស់ទាំងកំលាំងកាយ អស់ទាំងដួងចិត្ដយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អិតអំពើ។ បងសារ៉ាក់!! អូនមានកំហុសធំណាស់ចំពោះបង។ តាំងតែពីបង និង អូនបានចាប់ចិត្ដស្រលាញ់គ្នាមក អូនពុំដែលហ៊ានជំរាបបងសោះ ថាអូនមានគូដណ្ដឹងហើយ គឺគូបំរុងរៀបការ ដែលឳពុកម្ដាយរៀបចំទុកដាក់អោយ។ អូនពុំមានសង្ឃឹមថា បងនឹង លើកលែងទោសដ៏សែនធ្ងន់នេះអោយអូនទេ ប៉ុន្ដែអូននៅតែខំអង្វរលន់តួតាមសំបុត្រនេះ សូមអោយបេះដូងបងអភ័យទោសអោយអូនផង ពីព្រោះហេតុដែលអូនបានប្រព្រឹត្ដដូច្នេះ គឺមកពីអូនជំពាក់ចិត្ដស្រលាញ់បងខ្លាំងហួសនិស្ស័យ ។ អូនស្រលាញ់បងតាំងពីអូនមិនទាន់បានឃើញរូបបងពិតប្រាកដម៉្លេះ។ អូនស្រលាញ់បង ដូចជាស្រលាញ់ទេវតារបស់អូន ... បងជាកំពូលបុរស ដែលមានតំលៃលើសបុរសនានាក្នុងពិភពលោកនេះ។ អូនទប់ចិត្ដអូនពុំជាប់ទេ។
បងចាំទេនៅថ្ងៃមួយស្រាប់តែអូនបានជួបបងនៅជិតកន្លែងយករូបថត។ ពេលនោះអូនសប្បាយចិត្ដដូចបានរស់ឡើងជាថ្មី ។ ទ្រូងអូន វិញ្ញាណអូនឈាមអូនបានទទួលរស្មីទិព្វ គឺបានទទួលរសជាតិដ៏ឆ្ងាញ់ចំលែកក្នុងជីវិត។ បងអើយ! បងសំលាញ់ បងជាម្ចាស់ចិត្ដរបស់អូន អូនសូមលន់តួចំពោះបងម្ដងទៀតណាបងហ្ន៎ា សូមបងអភ័យទោសដ៏មហាធ្ងន់នេះអោយអូនផង ។ ម្ដេចបានជាអូនបណ្ដោយខ្លួនអោយកួចចិត្ដស្រលាញ់បង បើអូនមានគូបំរុងរៀបការរួចហើយ? .. ហើយចំនុចធំបំផុតគឺ ម្ដេចបានជាអូនខំទាញចិត្ដបងអោយស្រលាញ់អូនម៉្លេះ បើអូនមិនមែននៅទំនេរស្មោះ បើរូបអូនត្រូវជាចំណីដែលម្ដាយអូនសន្យាទុកអោយគេទៅហើយ ? នេះរូបអូនមិនមានឈ្មោះថា ជាអ្នកបំពុល ជានារីចង្រៃមួយដែលធ្វើអោយបងខូចចិត្ដ ខូចថ្លើមខូចសតិអស់ទេរឺ? ប្រុសសំលាញ់អូនអើយ! អូនពុំដែលមានបំណងដ៏ក្រខ្វក់នេះទេ។ រឿងទាំងអស់នេះ គឺបណ្ដាលមកអំពីកំលាំងស្នេហ៍។ កំលាំងនេះធ្វើអោយអូនភ្លេចអ្វីៗ ទាំងអស់ ៖ អូនភ្លេចគុណឳពុកម្ដាយ អូនភ្លេចកិច្ចសន្យាព្រមព្រៀង អូនភ្លេចគូដណ្ដឹង។ អូនភ្លេចសព្វតែម្ដង ឱបងសំលាញ់! បើមិនថ្វីក៏គួរតែនឹកគិតថា ស្នេហ៍អូនមុខជាបណ្ដាលអោយប្រុសបងមានទុក្ខទៅថ្ងៃក្រោយដែរ ស្នេហ៍នេះនឹងធ្វើអោយខូចអនាគត ខូចការរៀនសូត្រ ខូចជីវិតបង។ ដូច្នេះអូនគួរតែខំចៀសចេញពីមាគ៌ារបស់បង ផ្ទុយទៅវិញអូនបានខំត្រដរស្ទើរតែដាច់ខ្យល់ស្លាប់ ដើម្បីអោយបងស្រលាញ់អូនតបមកវិញ ។ បើផែនដីភ្លូកក្រលាប់ ឬ មេឃបាក់រលំសង្កត់លើរូបអូន ក៏អូនគ្មានភ័យព្រួយអ្វីឡើយ អូនបារម្ភតែមួយមុខគត់ គឺបងមិនព្រមស្ម័គ្រ នឹង រូបអូន។ ម៉្លោះហើយកំណប់ស្នេហ៍ទាំងប៉ុន្មាន ដែលធម្មជាតិបានផ្ដល់មក អូនខំផ្សាយអស់គ្មានសល់ ដើម្បីទាក់ព្រលឹងបងអោយវង្វេង នឹង រូបអូន គឺអូនទ្រាំពុំបាន អូនទប់ពុំជាប់ កំលាំងស្នេហ៍បង ខ្លាំងហួសសេចក្ដីអធិប្បាយ។ រាល់ថ្ងៃយប់គ្រប់ម៉ោង នាទី អូនពុំដែលបានរស់ក្នុងភពនៃសេចក្ដីពិតទេ អូនរស់ក្នុងមនោសញ្ចេតនាទៅហើយ។ វត្ថុពិតប្រាកដទាំងប៉ុន្មានលើផែនដីសាបរលាបបាត់អស់។ ក្នុងលោកនេះគ្មានអ្វីឋិតនៅក្រៅពីរូបបងឡើយ។ អូនរវើរវាយ អូនស្រមៃឃើញតែភក្ដ្របង។ បើជួនកាលស្រាប់តែអូនឃើញចាបមួយគូ ប្រលែងគ្នាលេង ស្រាប់តែស្ដាប់ភ្លេងទៅពីរោះ នេះគឺគ្រាន់តែមធ្យោបាយសំរាប់នឹកមមើមមាយទៅលើរូបបងតែប៉ុណ្ណោះ។»
«អូនតែងសង្ឃឹមជានិច្ចថា បន្ដិចទៀតអូននឹងក្លាយជាសម្បត្ដិរបស់បង បន្ដិទៀតបងសារ៉ាក់ជាប្ដីរបស់រ័តនា ហើយធ្វើរ័តនាអោយទៅជាប្រពន្ធរបស់បងសារ៉ាក់។ អីលូវនេះអូនអស់សង្ឃឹមហើយ។ បងអើយ ម្ដាយអូនគាត់ទើបនឹងដឹងរឿងយើង ហើយគាត់ប្រឆាំងអូនយ៉ាងដាច់អហ័ង។ ដោយគាត់ចាប់ថ្នាក់បានថា អូនកំពុងស្រលាញ់បងខ្លាំងណាស់ គាត់ក៏បង្ខំអូនអោយទៅរៀបការជាមួយ នឹង ចំរើនគូដណ្ដឹងអូនក្នុងវេលាឆាប់ៗនេះនៅកោះលួង ដែលជាស្រុកកំនើតអូន។ ម្ដាយអូនធ្លាប់ថ្នាក់ថ្នមអូនពុំដែលអោយមានរង្កៀសបន្ដិចទេ... អូនមិនដែលស្មានសោះថា គាត់សុខចិត្ដអោយអូនស្លាប់ដោយសារការសោកសង្រេងដូច្នេះ។ បងអើយ អីលូវបើអូនមិនទទួលតាមគាត់ទេ ម្ដាយអូន នឹង មានគ្រោះថ្នាក់ជីវិត បណ្ដាលមកពីជម្ងឺបេះដូងខ្សោយ ព្រោះពេទ្យហាមយ៉ាងដាច់ខាតមិនអោយនរណាជំទាស់ចិត្ដគាត់ខ្លាំងទេ...។
អីលូវនេះអូនពិបាកចិត្ដសែនទ្វី អូនពុំដឹងគិតយ៉ាងណាទេ អោយផុតពីគ្រោះអាក្រក់នេះ ។ បងសារ៉ាក់ សូមបងកុំភ័យណ៎ា ទុកជាយ៉ាងម៉េចក៏ដោយ អូនមិនព្រមអោយប្រុសដទៃកន្លងរូបអូនបានឡើយ។ អូនរលឹកបងណាស់។ បើសិនអូនត្រូវស្លាប់ធ្វើម្ដេចហ្ន៎ អោយអូនបានជួបបងម្ដងទៀត?
ប្រពន្ធបងជានិច្ច
រ័តនា
- ហ៊ី ព្រហ្មលិខិតម្ដេចក៏ចិត្ដខ្មៅខ្លាំងម៉្លេះ ...រ័តនាអូនមាសបងអើយ ម្ដាយអូនដូចជាកែវស្រាំដូច្នោះ បើបងទៅរកជួបអូន គឺកែវនេះ នឹង ត្រូវបែកជាប្រាកដ។ ដូច្នេះអូនចង់ជួបបងធ្វើអ្វី? នាំតែបណ្ដាលអោយអូនក្រហល់ក្រហាយស្ដាយក្រោយប៉ុណ្ណោះទេ! នាំតែខូចស្នេហាយើងទេ!
សារ៉ាក់អេះក្បាលក្រោកក្រាកដោយម្រាមទាំងដប់ហាក់ដូចជាមានចៃមួយសែនមករុកមកឆ្កៀលត្រង់លលាដ៍។ គេពោលរអ៊ូតែម្នាក់អែង
ហ៊ី! អញដូចជាទ្រាំអត់យូរណាស់មកហើយទេតើ! អញអាណិតអញនឹកថាខ្ជិល រស់ដូចមនុស្សធម្មតាទៅចុះ! ព្រហ្មលិខិតវាមិនព្រមអោយអញរស់ដូចមនុស្សធម្មតា! !!
- ស្រឹបៗស្រោកៗ ! សំលេងស្លឹកស្វាយសង្កៀតគ្នាក្បែរបង្អួចរ័តនា។ នាងក្រមុំអភ័ព្ទយំក្នុងព្រលឹង។ ដៃជើងនាងលែងកំរើកសោះតែម្ដង ត្រជាក់ស្រិតដូចទឹកកក ហើយមានញើសមកផ្សើមបន្ដិចៗផង។ បេះដូងនាងដើរផ្ដិកៗ ដូចមាន់ដកចង្កា។ «ជីវិតអញខូចហើយ! មនុស្សយើងរស់បានតែម្ដងទេតើ? ពុទ្ធោអើយ តើខ្ញុំសាងសុភមង្គលជាមួយបងសារ៉ាក់លើផ្នូរខ្មោចម្ដាយខ្ញុំម្ដេចបាន? ហើយតើអោយខ្ញុំលះបង់ប្ដីកំពូលដួងចិត្ដខ្ញុំម្ដេចកើត? ទេ! ខ្ញុំមិនអាចលក់សេរីភាព នឹង រាងកាយអោយប្រុសណាដទៃជាដាច់ខាត! ហ៊ី! លោកអើយ ងាកទៅខាងណាក៏ដូចជាយកក្បាលទៅជល់ នឹង ថ្មអញ្ចឹង។ ខ្ញុំនៅតែមួយផ្លូវប៉ុណ្ណោះដែលប្រសើរជាងគេ ដែលអាចនាំអោយដល់ទីសុខបាន គឺខ្ញុំត្រូវរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយមច្ចុរាជ»
ឈឹងៗ ឈឹងៗ ៗ ឈឹក ឈឹកឈឺង ៗ ៗៗ ទូត! ! ! កញ្ចែនាវាបន្លឺឡើងគ្រលួច ហែកហួរាត្រីស្ងាត់។ រំពេចនោះសារ៉ាក់ព្រឺព្រួចក្នុងខ្លួនជាអនេក ដោយស្រាប់តែយល់ច្បាស់ប្រាកដយ៉ាងជាក់លាក់ យ៉ាងគួរអស់សង្ឃឹម អំពីសភាពអិតន័យ នៃ វដ្ដសង្សារ។ «មិនបានរ័តនាទៅ ក៏ឆោឡោអញ្ចឹងទៅ... ប៉ុន្ដែបើបានរ័តនាទៅ... ក៏គ្មានអីលើសហ្នឹង! !ហា! ហា! «ស្អីក៍គ្មានបានការដែរ! គេបញ្ជូនមនុស្សមកក្នុងលោកនេះ គឺ ដើម្បីអោយឈឺចាប់ហូរហៀរទឹកភ្នែកអិតប្រយោជន៍! ។ ឃើញទេមនុស្សខំស្វះស្វែងរកសុភមង្គលនៅគ្រប់ទីកន្លែង នៅលើទ្រព្យសម្បត្ដិបុណ្យសក្ដិ កិត្ដិយសស្នេហា។ ប៉ុន្ដែសុភមង្គលគឺជាវត្ថុដែលគ្មាន។ ម៉្លោះហើយបេសកកម្មរបស់មនុស្ស គ្រាន់តែជាការអិតអំពើ។ នរណាដែលសាងសេចក្ដីសុខ កើតនៅលើគំនរទុក្ខ? នរណាអាចស្ទូចយកសុភមង្គលបានក្នុងសមុទ្រអពមង្គល? គឺដូចជាស្ទូចត្រីក្នុងទឹកពាង រឺ ដូចសប់កង់រទេះភ្លើង រឺ ដូចកោសខ្យល់អោយដំរី គឺគ្មានបានការអ្វីទាំងអស់។ ជីវិតអិតន័យ! ជីវិតអិតន័យ!!! តើមនុស្សត្រូវទៅប្ដឹងដល់នរណារ? ប្ដឹងមេឃ នោះវាមេឃហើយ!»
នៅក្បែរសារ៉ាក់ គ្រួសារមួយក្រុមកំពុងស្រាយបាយកញ្ចប់បរិភោគ។ កំលោះបះបោរឃើញដូច្នោះអត់ទ្រាំពុំបាន ក៏សើចកក្អឹកក្នុងបំពង់ក។ «មើលចុះសុទ្ធតែសត្វចៀមដែលគេកៀងយកទៅប្រហារ គិតតែពីស៊ីគ្មានដឹងខ្លួនសោះ។ Les pauvre types ! ហា! ហា! Ils ne savent pas q‘ils sont des condannés à mort ! អស្ចារ្យមែន ! ការភាន់ច្រលំគឺជាការពិតសំរាប់មនុស្សមិនដឹងខ្លួន។ ចំនែកពួកនេះច្រលំស្មានថាខ្លួនជាមនុស្សថ្លៃថ្នូរ ជាមនុស្សមានវាសនា! ហាស ហា ជាមនុស្សមានវាសនា ។ មែនទែនគឺជាកំអែលធម្មជាតិទេតើ! គឺជាហ្វូងចៃដែលគេអោយរស់បណ្ដោះអាសន្ន ហើយដែលសុខចិត្ដអោយគេយកទៅចេញដោយគ្មានប្រកែកមួយអ៊ិស! អញអែណេះបានពិតជាមនុស្សឈ្នះវាសនា ! ព្រោះអញពុំមែនជាអញ ព្រោះអញពុំមែនបំភ្លេចខ្លួនរឺ ពន្លិចខ្លួននៅក្នុងកំអែលធម្មធម្មជាតិឡើយ ។ អញនេះថយចេញពីខ្លួនអញ ចេញពីខ្លួនអាសារ៉ាក់ ដើម្បីស្រួលសង្កេតមើលវា។ អញចេះដើរលើក្បាលធម្មជាតិ ដូច្នេះអញជាកំពូលធម្មជាតិ»។
សារ៉ាក់ចាក់ស្រាទៅក្នុងកែវខ្លុកៗ ហើយលើកអកតែមួយក្រេបអស់រលីង។ «ហា! ហា! អាចំកួតនេះវាផឹកស្រាបំភ្លេចស្រីវា» ។ សារ៉ាក់ចាប់ផ្ដើមមានអាការធេងធោងខ្លាំងនៅក្នុងខ្លួន។ អ្នកចេះតែសំលឹងមើលមនុស្សដែលកំរើករសេមរសាមនៅក្បែររូបអ្នក។ «នៅជុំវិញអញនេះ សុទ្ធតែអសុភ!! អញគ្រាន់បើជាងគេព្រោះអញនេះគឺអសុភ ដែលដឹងថា ខ្លួនជាអសុភ! ហា! Je suis un cadavre ambulant! អញនេះវាគ្មានហួសពីដុំខ្ទុះ ដុំឈាម ដុំខ្លាញ់ ដុំរបស់ឆ្អេះឆ្អាបសោះឡើយ»។ បត្ដំ សម្ហំ បុព្វោ លោហិតំ សេទោ មេទោ(1) ។ មីងមួយលើកសាច់ក្រកឡើងខាំគ្រឹប...។ «ងាប់ហើយវើយ! មើលហ្ន៎ ខ្មោចស៊ីខ្មោច ! អ្ហឿក !!! អញខ្ពើមណាស់! » ។ សារ៉ាក់រអើមចង់ក្អួត។
- ពេលនោះកំលោះលឺគេនិយាយនៅក្រោយខ្នងអ្នក៖
- - អ្នកស្រីមានកូនចៅប៉ុន្មានហើយ?
- - ខ្ញុំមានប្រាំនាក់ហើយយាយខ្ញុំយកតែបីនេះទេ ទៅលេងក្រចេះ ពីរទៀតខ្ញុំទុកនៅផ្ទះ។
- - ហ៊ី ! ប្រពន្ធខ្ញុំ និង ខ្ញុំដូចជាស្រូតអស់យ៉ាងហើយ យើងការគ្នាទើបតែជាងបួនឆ្នាំ មានកូនរហូតដល់ទៅប្រាំ។ យាយអើយ គ្មានអីស្រួលជាងរឿងបង្កើតកូនទេ ទុកពេលអោយខ្ញុំកន្លះយប់ខ្ញុំលៃបានមួយ។
សារ៉ាក់ ងាកក្រោយ សំលឹងមើលកុមារបីនាក់ក្បាលរម៉េងរម៉ង់ ដេកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ។ ភាពនេះហាក់ដូចជាមានក្លិនចំអេសចំអាសក្រៃពេក ចំពោះកំលោះរលុងខួរ។ សារ៉ាក់ពុលដោយជាតិស្រាផង ហើយដោយឃើញការច្របូកច្របល់របស់មនុស្សអស់ទាំងនេះផង ក៏វង្វេងស្មារតីវិលមុខស្លុង។ សារ៉ាក់មានកាំបិទស្នៀតមួយលាក់បង្កប់នៅចង្កេះ។ គឺជាឆុរិកាចុងស្រួចមួយមានដងភ្លុក ដែលមិត្ដវិចិត្រករម្នាក់ បានធ្វើអំណោយដល់អ្នក។ ពេលនោះក្នុងក្បាលសារ៉ាក់ មានចិត្ដឧក្រិដ្ឋ ធ្វើអោយចង់ដកកាំបិតនោះមកប្រហារក្មេងទាំងបី។ «អាច្រមក់ទាំងនេះ សុទ្ធតែជារបស់អសោចឆ្អេះឆ្អាប កើតមកពីខ្ទុះ ពីឈាម !! បញ្ជួនវាទៅឋាននរកតែម្ដងទៅ!» ។ សំណាងដែរសារ៉ាក់ប្រែគំនិតវិញភ្លាម ហើយកាន់ដបស្រាដើរចេញទៅ។ ជីវិតរបស់គេ អញគ្មានសិទ្ធិអ្វី នឹងចាត់ចែងឡើយ»។ អ្នកកំលោះខំប្រយិតប្រតោង ឡើយទៅអង្គុយ លើដំបូលនាវាតែម្ដង ឆ្ងាយពីគេអែង។
«ហាស ហា ! នៅក្រោមមេឃនេះ គ្មានរឿងអ្វីស្រណុកជាងរឿងធ្វើកូនទេ ប៉ុន្ដែគ្មានអ្វីពិបាកជាងការរស់នៅដែរ! ក្នុងជីវិតមនុស្សមានតែរឿងអពមង្គល មានតែក្ដីកង្វល់ មានតែការវិយោគ»
«ម្ដេចអញ្ចឹង? ម្ដេចអញ្ចឹង? ម្ដេចបានជាមនុស្សវេទនាខ្លាំងម៉្លេះ?
ជាតិទុក្ខា ជរាបិទុក្ខា មរណម្បិទុក្ខំ បរិទេវ ទុក្ខទោ មនស្សបាយាសាបិ ទុក្ខា(2)»
ប្រែថា ៖ សេចក្ដីកើតក៏ជាទុក្ខ សេចក្ដីចាស់គ្រាំគ្រាក៏ជាទុក្ខ សេចក្ដីស្លាប់ ក៏ជាទុក្ខ លំបាក កាយ លំបាកចិត្ដ និង សេចក្ដីចង្អៀតចង្អល់ចិត្ដក៏ជាទុក្ខ ។ទុក្ខ! ទុក្ខ! ទុក្ខ! គ្មាន! លោះមួយពេលវេលាសោះ។ តើមនុស្សមានកំហុសអី ? តើមនុស្សគ្នាដឹងអីគ្នា? ម្ដេចបានបង្កើតមនុស្សមកធ្វើទុក្ខ បុកម្នេញអោយគ្នា វិយោគខ្លោចផ្សាធ្វើអី? មនុស្សមានសុំមកអែណា? គ្នាគ្មានដឹងខ្លួនអែណា? មនុស្សល្អ រឺ មនុស្សអាក្រក់ ចិត្ដល្អ រឺ ចិត្ដអាក្រក់ និស្ស័យល្អ រឺ អាក្រក់ ស្រេចតែគេចាំង គេឈូស គេលាបពណ៌ គេវាយពុម្ពមកស្រេចៗ ដូចជាសត្វពស់ ខ្លា ប្រើស ឈ្លូស ឆ្កែ កណ្ដុរអញ្ចឹង។ តើនរណាមួយចង់អាក្រក់ហ៎ៈ? តើនរណាមួយចង់សាមាន្យ ? Nul n’est méchant vlontairement, comme dit Socrate ។ គ្នាគ្មានទោសសោះយកគ្នាមកធ្វើបាប ជិះជាន់សង្កត់សង្កិន។ ឃើញទេមនុស្សប្រទ្រុះប្រទ្រះ យ៉ាងឈឺចាប់ក្នុងពិភពមួយគ្មានន័យគ្មានខ្លឹមសារ។ «Hal ces misérables atomes sur cet amas de boue» ។ ក្នុងជីវិតឃើញតែផ្កាអពមង្គលសោះតែម្ដង។«មើលន៎មនុស្សកើតរបេង ខ្សោយបេះដូង កើតកង់ស៊ែ, រន្ទះបាញ់ស្លាប់, ភ្លូកឡានក្រឡាប់ គូសង្សារព្រាត់ប្រាសគ្នា, ប្រពន្ធមានសហាយ... ប្ដីមានស្រីលែងលះគ្នា កូនប្រសារិកកោង ច្រលើសបើស កូនចៅបងប្អូន រឺ មិត្ដជាទីស្រលាញ់ ក្លាយខ្លួនទៅជាឆ្កួតលីលា រឺ ក៏ទៅជាវង្វេង ក្បត់ជាតិ ចូលទៅខាងខ្មាំងរបស់រដ្ឋ ត្រូវគេចាប់បាញ់ចោល។ មើលចុះនៅក្រោមមេឃនេះឃើញតែជម្លោះ ឃើញតែចំបាំងរាំងជល់ ហុតឈាមគ្នាពុំចេះចប់ ពុំចេះហើយ depuis que le monde est monde ។
អបិ្បយេហិ សម្បយោគោ ទុក្ខោ បិយេហិ វិប្បយោគោ ទុក្ខោ ។
«ឆ្លើយមកមើលនរណាហ៎ៈ ទទួលខុសត្រូវក្នុងបទអុក្រិដ្ឋនេះ ? នរណាហ៎ៈដែលបង្កើតលោកមក ហើយដាក់ទណ្ឌកម្មមនុស្សពេញផែនដី យ៉ាងអយុត្ដិធម៌ និង តាមរបៀបព្រៃផ្សៃដូច្នេះ ? ឆ្លើយភ្លាមមកមើល? ហាស! ហា!..គ្មានអាណាហ៊ានឆ្លើយមកអញសោះ»
សារ៉ាក់លើកដបស្រាច្រកមាត់គ្មានត្រាប្រណី។
«គេនិយមថា ព្រះអាទិទេពជាអ្នកបង្កើតលោកមក។ ព្រះអាទិទេពណាមួយអញ្ចេះ? បើព្រះអាទិទេពមានច្រើនម៉្លេះ ហើយសុទ្ធតែឈ្លោះដណ្ដើមកម្មសិទ្ធិគ្នា ក្នុងការជប់ផែនដី និង ចក្រវាឡ ដូចព្រះអីសូរ ព្រះយេស៊ូ ព្រះអាលាស់ ព្រះយាវហេ ព្រះយេហូវ៉ាជាដើម ។ ណ្ហើយអាទិទេពទាំងនេះ គឺជាអាទិទេពសម្លទេ ។ គឺពុំមែនអាទិទេពបង្កើតមនុស្ស តែជាអាទិទេព ដែលមនុស្សបង្កើតមនុស្សទេតើ ។ អាទិទេពធំបំផុតគឺគ្មានឈ្មោះនាមទេ នៅលើហួសមេឃទៅទៀត ហើយធំជាងមេឃទៅទៀត»
សារ៉ាក់សំលឹងទៅមេឃ។
«មេឃធំធេងលន្លង់ លន្លោច ខ្ពស់ ឆ្ងាយសែន សល់ប្រមូលអស់នូវហ្វូងតារាទាំងឡាយ។ ផែនដីទាំងមូលគ្រាន់តែជាធូលីរបស់មេឃប៉ុណ្ណោះ។ ចំនែកមនុស្សជាធូលីរបស់ផែនដី។ បើអញ្ចឹងមនុស្សជាធូលីរបស់ធូលី។ តើតំលៃ, ន័យ, សេចក្ដីថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្សឋិតនៅកន្លែងណាខ្លះ?។ មនុស្សមានរូបតូចតាចថោកទាបទន់ខ្សោយពន់ពេកណាស់ គេខោកតែបន្ដិចតាំងក្ស័យជីវិតហើយ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ដើមកំណើត រឺ ប្រភពរបស់មនុស្សថោកទាបជាងនេះទៅទៀត ។ ហាស ! ហា! ក្នុងទឹកកាមកិលេសមួយកំណក់មានមេជីវិត (Spermatozoides) ចំនួនប្រាំមួយម៉ឺនក្បាល។ ដូច្នេះមេជីវិតនេះហើយរឺ? ដែលជាប្រភពរបស់មនុស្ស ហាស! ហាស! ហាយ! អញសើចម្ដងអោយអស់ចិត្ដ អញគ្មានពេលណា នឹង បានសើចអញ្ចឹងទៀតទេ។
សារ៉ាក់ធ្លាយសំណើចយ៉ាងខ្លាំង ទាល់តែហៀរទឹកភ្នែកសស្រាក់។ «មនុស្សមានរូបតូចទាបទន់ថោកថយដូច្នេះហើយ បានជាខ្លាចអាទិទេពទាល់តែស្លុតចិត្ដ ខ្លាចមេឃ ខ្លាចផ្កាយ ខ្លាចភ្លៀង ផ្គរ ខ្យល់ ដី ភ្លើង ខ្លាចរហូតដល់ក្ដិតគោញីដូចនៅប្រទេសក្លឹង្គ»
សារ៉ាក់ដកកាំបិតស្នៀតចាក់ដំបូលកប៉ាលលឺសូរគឹប!!! គេក្ដាប់ដៃតំរង់ទៅលើមេឃ ហើយ និយាយខ្លាំងៗថា៖
ប៉ុន្ដែយប់នេះគឺជាទំព័រថ្មីមួយទៀតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រនៃលោកសន្និវាស!! គឺ អញ! អាតួសារ៉ាក់, បញ្ញវន្ដម្នាក់ដ៏កខ្វក់ ដែលជាកំអែលធម្មជាតិជាមួយនឹង គេដែរ ដែលមានប្រភពកំណើតអំពី Spermatozoide ដែលជាធូលីរបស់ធូលី ប៉ុន្ដែជាធូលី ដែលមានបញ្ញា វិចារណញ្ញាណ សុភនិច្ឆ័យ អញចេញមុខប្រឆាំង នឹង អាទិទេពតែម្ដង។ អញទាមទារសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ របស់មនុស្សដោយប្រកាសជាឧឡារិក ថាព្រះអាទិទេពជាមេចោរហនេយ្យុំឃោឃៅ ជាអ្នកប្រព្រឹត្ដបទអុក្រិដ្ឋ យ៉ាងគួរអាម៉ាស់។
Je revendique ma dignité d’homme et ma liberté à l’égard de l’univers , en mettant dieu au banc de l’ccusé et en le qualifiant d’inflâme crimiel au coeur d’ordures » ។
ប៉ុណ្ណេះហើយ អាទិទេពយកទៅធ្វើអ្វីយកទៅ។ បើអញងាប់ទៅយកអញទៅស្ងោរ រឺ ក៏យកអញទៅពុះអម្បែងក្បាលមួយម៉ឺនចំរៀកនៅឋាននរក ក៏ តាមចិត្ដចុះ។ ប៉ុន្ដែអញមិនព្រមចាញ់ មិនព្រមចំណុះអាទិទេពជាដាច់ខាត។ គឺជាឃាតករ តំណាងអំពើអយុត្ដិធម៌ ជាមហាចោរស្រេកឃ្លាននូវលោហិតដែលបង្កើតមនុស្សលោកសំរាប់តែផ្ចាញ់ផ្ចាលផន្ទា សំរាប់តែសាងភេរវកម្ម។
សារ៉ាក់ស្រែកដង្ហោយ។
បើរស់ដូចជាសត្វគង្គក់អញ្ចឹង អញខ្ជិលចង់រស់ណាស់។ Tu m’entends, អាកំណាច! Espèce de vempire ! dieu de mes bottes Y en a marre! យករ័តនាទៅវិញចុះអញខ្ពើមចង់បានណាស់។ អញមិនចង់បានសុខបានសប្បាយឡើយ អញមិនចង់ឡើងឋានសួគ៌ទេ អញចង់តែមួយមុខគត់ គឺ រំលាយលោកិយ អប្រិយនេះចោលចេញដោយរំលាយរូបអញជាបឋម!!!
សារ៉ាក់ទន់កល្ងៀកដោយអស់កំលាំង។ មាណពស្រវឹងខ្លាំងពន់ប្រមាណ ក៏ផ្ដេកក្បាលទំរេតប្រាណទៅលើដំបូលកប៉ាល់ ភ្នែកបើកព្រឹមៗ ដៃស្ដាំកាន់ដងកាំបិតជាប់។ចំនែកមាត់បង្ហើបតិចៗ ពោលថា៖
le crime de l’homme doit répondre au crime divin …
ពីថ្ងៃកន្លងមាកនាងស៊ុនណារី ទទួលដំណឹងយ៉ាងគួរអោយរន្ធត់ ៖ កញ្ញារ័តនា ស្លាប់ដោយលេបថ្នាំពុល ចំនែកសារ៉ាក់គេរកខ្មោចឃើញហើមស្ពីង អណ្ដែតក្នុងទន្លេឆ្លូង ដោយមានផ្លែកាំបិទស្នៀតមួយលិចកប់យ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងដើមទ្រូង។
((((((((((((((( ចប់ )))))))))))))))