សិក្សាកថា អំពីលោកបណ្ឌិតសាស្ដ្រាចារ្យ
កេង វ៉ាន់សាក់
ដោយកែវ ឈុន
****************************************
គុកកម្មកិលេស
ដោយបណ្ឌិតសាស្ដ្រាចចារ្យ
កេង វ៉ាន់សាក់
Prof.Dr. Keng Vannsak
ចំណាត់ផ្សាយលេខ
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី2.មីនា 2019.ម៉ោង 7:59
ជាប់គុកជាប់ចិត្ដ កេង វ៉ាន់សាក់ |
|
ព្រលឹងមាសអើយ |
ប្រសិនត្រាណត្រើយ |
នាងនៅងឿងឆ្ងល់ |
| ថាបងជាប់គុក | មុខជាប់កល | កុនកិច្ចកម្មផល |
| | ការមិនគប្បី។ | |
| ព្រលឹងមាសអើយ | កម្មផលមែនហើយ | តែមិនដូចស្រី |
| អាចស្មានថាបង | សៅហ្មងអប្រិយ | គឺកម្មបេតី |
| | ស្រស់ស្រីនេះទេ។ | |
| កម្មនេះធ្ងន់ក្រៃ | ជាប់យប់ជាប់ថ្ងៃ | មកពីបុព្វេ |
| អោយបងជាប់ចិត្ដ | នឹងមិត្ដមាសមេ | បើអូនថាទេ |
| | ក៏បងចាំដែរ។ | |
| ព្រលឹងមាសអើយ | ចាំមិនឈប់ឡើយ | រាប់ថ្ងៃរាប់ខែ |
| រាប់ឆ្នាំចាំទៀត | មិនឆ្លៀតបត់បែរ | នេះហើយបានតែ |
| | ជាប់គុកស្នេហា។ | |
| គុកធំគេដាក់ | គុកស្នេហ៍បងស្ម័គ្រ | ដាក់អង្គអាត្មា |
| អោយជាប់ខ្លួនអែង | កំពែងតណ្ហា | ព្រោះអីជីវ៉ា |
| | អូនជាប់ជាមួយ។ | |
| ព្រលឹងមាសអើយ | បើអូនតោះតើយ | មិនព្រមជាប់ជួយ |
| ក៏បងស៊ូទ្រាំ | ជាប់ពាំទុក្ខព្រួយ | ស្រលាញ់តែមួយ |
| | មិនចង់ចេញឡើយ។ | |
((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((Prof.Dr. Keng Vannsak)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) |
គុក និង កម្មផល កេង វ៉ាន់សាក់ |
| ព្រលឹងមាសអើយ | បងប្រាប់អស់ហើយ | បើនៅសង្ស័យ |
| ព្រោះបងជាប់គុក | រងទុក្ខក្រាស់ក្រៃ | ហើយកែវដោះដៃ |
| | ដកចិត្ដស្នេហា។ | |
| អោយបងបានអី | លួងលោមស្រស់ស្រី | ក្រៅពីចិន្ដា |
| សូមអូនកុំឆ្ងល់ | កម្មផលទេណា | អោយបងអសារ |
| | បាត់បង់សេរី។ | |
| កាលបងនៅក្មេង | កាលគ្មានអីលេង | បងបានចាប់ត្រី |
| ដាក់ដបចិញ្ចឹម | ត្រីក្រឹមពីរបី | បំបាត់សេរី |
| | មច្ឆាកំសត់។ | |
| គ្នាជាប់គុកដប | ធ្វើមាត់ម្ហបម្ហប | ហែលហាក់សេនហត់ |
| ចំណីស្នេហ៍ស្នង | ក៏បងបង្អត់ | អោយត្រីកំសត់ |
| | ព្រាត់ប្រាសគូគ្នា។ | |
| អំពើនេះអែង | វិលវឹងជាក់ស្ដែង | ជាពៀរវេរា |
| អន្ទោលតាមមក | រិះរក ផ្ដន្ទា | អោយយើងព្រាត់គ្នា |
| | ព្រោះតែត្រីក្រឹម។ | |
| បានជាលោកថា | ព្រេងព្រិទ្ធវាសនា | គឺយើងចិញ្ចឹម |
| បណ្ដុះខ្លួនអែង | រមែងសន្សឹម | ហែលដូចត្រីក្រឹម |
| | មកដាក់គុកបង។ | |
| ធ្វើបុណ្យបានបុណ្យ | ធ្វើបាប ពីមុន | បានវិលមកសង |
| ស្អប់គេ គេស្អប់ | មិនចប់សំណង | ប្រសិនស្នេហ៍ស្នង |
| | គេស្នេហ៍វិញដែរ។ | |
| ចុះហេតុដូចម្ដេច | បានមិនសំរេច | ធម៌នេះហូរហែ |
| បងខំស្នេហា | ជីវ៉ាណាស់ដែរ | ហេតុអ្វីបានតែ |
| | អូនមិនមេត្រី។ | |
| ប្រហែលដូចជា | ទុច្ចរិតនឹងគ្នា | នៅនាលោកិយ |
| មិនចេះបាបសោះ | ចាំអស់ផែនដី | ជាតិក្រោយទើបស្រី |
| | ស្រលាញ់បងវិញ។ | |
((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((Prof.Dr. Keng Vannsak)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) |
ថ្ងៃអាទិត្យក្នុងគុក កេង វ៉ាន់សាក់ |
| ថ្ងៃនេះថ្ងៃល្អ ថ្ងៃអាទិត្យ | បងគិតកាលធ្លាប់មានសេរី |
|
បណ្ដើរអូនលេង តាមវិថី |
កៀកដៃស្រស់ស្រីសើចញញឹម។ |
| ទាស់តែថ្ងៃនេះបងជាប់គុក | ភ្ញាក់ឡើងលុបមុខពីព្រលឹម |
| មើលតាមប្រហោងភ្នែកព្រឹមៗ | សង្ឃឹមថាអូនមកជួបបង។ |
| ចាំអើយចាំទៀត ចាំស្រីថ្លៃ | ទាល់ថ្ងៃអាទិត្យផុតកន្លង |
| អាទិត្យពីរបី ក៏បំណង | រៀបបងមិនបាត់សង្ឃឹមដែរ។ |
| ឃើញតែអ្នកទោសច្រើនរងួយ | មុខព្រួយ អង្គុយរាបហូរហែ |
| ចាំគេបញ្ចេញដេញដូចឆ្កែ | អោយជួបញាតិដែរ មួយរំពេច។ |
| ខ្លះបានបារីពីរបីដើម | ផុតផើយដង្ហើម យំព្រិចៗ |
| អាណិតតូគាប់ ដែលមិនភ្លេច | ខំវេចចំណីផ្ញើតាមមាន។ |
| ខ្លះគ្រាន់ជួបមុខតែប៉ុណ្ណឹង | សាច់ឈាមឈប់ឈឹងបាត់ស្រេកឃ្លាន |
| ឆ្អែតស្នេហ៍គាប់ចិត្ដជាងធនធាន | ព្រោះថាមានគេស្នេហា។ |
| កំលាំងចិត្ដនេះ ជួយទ្រទ្រង់ | អោយកាយគង់វង់ទ្រាំវាសនា |
| ជាប់គុកជាប់ចុះ ក៏មិនថា | គង់មានថ្ងៃណាឃើញគូគាប់។ |
| ខ្លះទៀតជញ្ជឹងដាក់មុខជ្រប់ | គិតទៅថ្ងៃយប់ដែលមានភ័ព្វ |
| ជួបបុត្រភរិយាជាទំលាប់ | ក្រែងចាប់ក្រីក្រ ជំនួសគុក។ |
| បានអីចិញ្ចឹមក្រុមគ្រួសារ | បានការអែណាធ្វើដោះទុក្ខ |
| ភ័យក្រែងបានក្រោយរួចខ្វះមុខ | ជាប់គុកល្អជាងមានផ្ទះនៅ។ |
| បានតែសេរី ពោះនៅឃ្លាន | គឺគ្មានសេរី ទេពាលពៅ |
| តែឃ្លានមនុស្សលោកឃ្លានជ្រាលជ្រៅ | ឃ្លានបាយផ្ទះនៅ ឃ្លានសេរី។ |
((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((Prof.Dr. Keng Vannsak)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))) |