ការផ្សាយរបស់មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
ចុះផ្សាយដោយ កែវ ឈុន
****************************************
រឿងខ្ញុំមានទោសព្រោះអ្វី?
ដោយ ទ្រីញ វ៉ាញ
តំណាងរាស្ដ្រ ជាសមាជិកការិយាល័យរដ្ឋសភា និង
ជារដ្ឋមន្ដ្រីក្រសួងឃោសនាការ នៅសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ
រក្សាសិទ្ធិ
ព.ស ២៥០៣ គ.ស ១៩៦០
------------------------------------------------------------------------------
វគ្គទី១១
ចារកម្ម
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី27.កុម្ភៈ 2021.ម៉ោង 18:10
ប្រាំមួយថ្ងៃនៅក្នុងបន្ទប់ដ៏ស្អាត លើគេហដ្ឋានរបស់លោកវរសេនីយត្រី មាស ស្អាត ដែលខ្ញុំត្រូវលាក់ខ្លួនពួនអាត្មានោះ ជាពេលវេលាដ៏យូរ យូរដូចជាពេលប្រាំមួយឆ្នាំសំរាប់រូបខ្ញុំដែលនៅទំនេរគ្មានការអ្វី។ ប៉ុន្ដែនៅពេលល្ងាចនេះ សភាពគគ្រឹកគគ្រេងបានកើតឡើងនៅគេហដ្ឋាននេះ។ ខ្ញុំបានដឹងដោយសារការលបសួរអនុសេនីយទោ ចម ចៅ ថាលោកវរសេនីយត្រី មាស ស្អាត រៀបចំចាត់ចែងពិធីជប់លៀង ដើម្បីជាការឆ្លង នូវ ជោគជ័យ ក្នុងការដែលលោកត្រូវបានឡើងថានន្ដរស័ក្ដិពិសេសជាវរសេនីយទោ។ ខ្ញុំក៏បានលបសំដែង នូវ សេចក្ដីត្រេកអរចំពោះលោកវរសេនីយទោថ្មីនេះដែរ។
វេលាម៉ោង ១៩ ខ្ញុំបានលបមើលឃើញភ្ញៀវទាំងឡាយជាច្រើនបានមកជួបជុំ។ ខ្ញុំបានឃើញ យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ា ម្ចាស់រង្គសាល «ម៉ាឡៃយ៉ា» មកដើរលាយលំជាមួយនឹងគេដែរ។ ខ្ញុំនឹកឆ្ងល់ជាខ្លាំងថា យូ យ៉ាំងញ៉ា ជាបុរសសំខាន់អ្វីដែរ បានជាលោក មាស ស្អាត អញ្ជើញវាមក។ តែមួយសន្ទុះក្រោយមក ខ្ញុំបានយល់ច្បាស់ដោយការសង្កេតឃើញ វាជាអ្នកចាត់ចែងបញ្ជាពួកអ្នកបំរើឲ្យយកម្ហូបអាហារ និង ភេសជ្ជ។ ពិតណាស់ (ខ្ញុំគិត) យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ា នេះជាអ្នកទទួលម៉ៅ ធ្វើម្ហូបអាហារ និង ភេសជ្ជ ក្នុងពិធីជប់លៀងនេះ។ ខ្ញុំចេះតែលបមើលតទៅទៀត ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រើត ក្នុងខណដែលខ្ញុំបានឃើញ នូវ សភាពស្ត្រីម្នាក់។ ខ្ញុំឈ្លីភ្នែកហើយខំពិនិត្យមើលម្ដងទៀត ព្រោះដូចជាពុំទុកចិត្ដភ្នែកខ្លួនអែង។ ពិតណាស់ហើយ គឺពិតជានាង ឆវី នាង ឆវី ដែលធ្លាប់រួមរ័កជាមួយខ្ញុំ។ ប្រសិនបើការស្មានរបស់ខ្ញុំពុំខុសទេនោះ ខ្ញុំយល់ថា លោក មាស ស្អាត និង នាង ឆវី ជាមនុស្សស្រលាញ់គ្នា ព្រោះខ្ញុំសង្កេតឃើញ អាកប្បកិរិយារបស់នាង ឆវី ពេលនោះដូចជាតាំងខ្លួនជាម្ចាស់នៃផ្ទះនេះ។ ខ្ញុំលបមើលដោយការរសាប់រសល់ក្នុងចិត្ដ ព្រោះចង់ដឹងការតទៅទៀតថា តើអ្នកទាំងពីរនាក់ គឺលោក មាស ស្អាត និង នាង ឆវី បានគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធ រឺ គ្រាន់តែលបស្រលាញ់គ្នាទេ?
នៅវេលាម៉ោង ២១ ភ្ញៀវទាំងឡាយបានលាត្រលប់ទៅវិញអស់ នៅសល់តែលោកវរសេនីយត្រី ហង្ស ចំរើនម្នាក់ ដែលត្រូវជាមិត្ដភក្ដិដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់លោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត និង នាងឆវី។ ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញលោកទាំងពីរសប្បាយរីករាយជាខ្លាំង ដោយបាននាងឆវីជាអ្នកចាក់ស្រាថែម។ លោកដូចជាស្រវឹងជ្រុលបន្ដិចទៅហើយ ព្រោះត្រូវនាងឆវី ថែមស្រាញឹកពេក។
ខ្ញុំធ្លាក់ថ្លើមក្ដុកក្នុងខណដែលខ្ញុំបានលឺលោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត និយាយទៅកាន់នាងឆវីថា ចាក់ស្រាឲ្យបងអូនសំលាញ់! ហើយឃើញលោកអោបថើបនាងបង្អួតលោកវរសេនីយត្រី ហង្ស ចំរើន ក្រោយពេលដែលបានចាក់ស្រាជូនលោករួចហើយ។
ពិតណាស់ក្នុងលោកនេះ គ្មានបុរសណាមួយអាចឈរមើលសភាពនារីដែលខ្លួនធ្លាប់បានរួមរ័កពីមុនមក ហើយអីលូវនាងទៅរួមរ័កជាមួយ នឹង បុរសដទៃទៀត។ ក្នុងទីចំពោះមុខដូច្នេះបានឡើយ។ ខ្ញុំខំទ្រាំលបមើលដោយការអន្ទះអន្ទែងចិត្ដ ដែលជាការពិបាកសរសេរពណ៌នា អំពីសភាពនៃចិត្ដរបស់ខ្ញុំ ក្នុងខណនោះបាន។ មានខណចិត្ដខ្លះឲ្យ ខ្ញុំចង់ឈប់ទ្រាំលបមើល ព្រោះក្រែងទប់ចិត្ដពុំបាន តែចិត្ដមួយទៀត ចេះតែជំរុញឲ្យលបមើលទាំងញ័រជើងដៃតទៅទៀត ព្រោះការចង់ដឹង...
ប្រហែលកន្លះម៉ោងក្រោយមក លោកវរសេនីយត្រី ហង្ស ចំរើន ក៏បានលាលោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត ត្រលប់ទៅគេហដ្ឋានលោកវិញ។ លោកមាស ស្អាត បានជូនមិត្ដសំលាញ់របស់លោក ចុះពីលើផ្ទះ។ ខណនោះខ្ញុំអរព្រួច ព្រោះនឹកថា លែងបានឃើញល្ខោនដ៏អាក្រក់សំរាប់ក្រសែភ្នែករបស់ខ្ញុំទៀតហើយ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំនៅពុំទាន់អស់ចិត្ដ នឹង នាងឆវី ខ្ញុំនឹកឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីក៏នាងឆវី ពុំសំដែងការគួរសមជូនដំណើរភ្ញៀវពិសេសនេះ ដូចភ្ញៀវដទៃផង... ខ្ញុំលបមើលតទៅទៀត។
ខ្ញុំរំភើបចិត្ដដោយការឆ្ងល់ជាខ្លាំង។ នៅពេលដែលលោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត ជូនដំណើរភ្ញៀវចេញផុតពីកន្លែងនោះបន្ដិចទៅ ខ្ញុំបានឃើញនាង ឆវី ស្ទុះភ្លែតទៅចាក់សោទូដែកដែលផ្អែកនៅ នឹង ជញ្ជាំងខាងកើត។ ក្នុងខណជាបន្ទាន់នេះ នាងបានដកយកកញ្ចប់ត្រដាសមួយកញ្ចប់ ហើយបិទសោទៅវិញភ្លាម រួចហើយនាងបោះកញ្ចប់នេះឲ្យទៅ យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ ដែលកំពុងដើរប្រមូលកែវទុកដាក់។
ខ្ញុំដណ្ដឹងសួរខ្លួនអែងថា នាង ឆវីលួចអ្វី? នឹងថាប្រាក់ក៏ដូចជាពុំសម ព្រោះមើលទៅដូចជាមិនច្រើនជាប៉ុន្មាន ល្មមឲ្យនាងជាប់ចិត្ដលួច? របស់អ្វី? មាសពេជ្រក៏ដូចជាពុំទំនងព្រោះកញ្ចប់នោះមានសភាពទន់ៗ? ក្រែងមានកិច្ចកលអ្វីទេដឹង? ឬ មួយនាងជាចារនារីចាំលបលួចអ្វីពីលោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត? ខ្ញុំនឹកព្រួចដល់ការម្យ៉ាងដែលខ្ញុំធ្លាប់ដឹង។ ខ្ញុំសង្ស័យថា កញ្ចប់ក្រដាសនោះប្រហែលជាកញ្ចប់ក្រដាសពិសេសអ្វីម្យ៉ាង ឬ កិច្ចការសំងាត់ក្នុងកងទ័ព ឬ ក៏ជាអក្សរកូនសោសំងាត់សំរាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងកងទ័ពជាពុំខាន ព្រោះលោកវរសេនីយ មាស ស្អាត ត្រូវបានទទួលភារជាអ្នកតែងអក្សរកូនសោ និង កាន់ការសំងាត់ក្នុងកងទ័ព។ ក្នុងខណដែលខ្ញុំគិតដូច្នេះ ខ្ញុំចង់បើកទ្វារចេញទៅឆែកមើល តែចិត្ដមួយទៀតគិតថា ប្រសិនបើកញ្ចប់ក្រដាសនោះមានតំលៃដូច្នោះមែននោះ នាង ឆវី ក៏ត្រូវស្លាប់។ ខ្ញុំដាច់ចិត្ដសំលាប់នាងកើតរឺ កាលបើនាងជានារីធ្លាប់បានលះបង់អ្វីគ្រប់បែបយ៉ាងបូជាខ្ញុំ ធ្លាប់រួមរស់ជាមួយខ្ញុំ។ តែចិត្ដមួយទៀតគិតទៅដល់អាយុជីវិតនៃប្រទេសជាតិ... គិតដូច្នេះហើយ ខ្ញុំក៏ដាច់ចិត្ដបើកទ្វារចេញទៅជួបនាង ឆវី...
- - បង! (នាងឆវី ហៅខ្ញុំដោយការភ្ញាក់ ព្រមទាំងឈរស្រឡាំងកាំង) បងឬ? (នាងហៅទៀត ហើយក៏ស្ទុះចូលមកអោបខ្ញុំ)។
- - ហ្នឹងហើយ បងណ៎ា ឆវី... (ខ្ញុំនិយាយ)
- - ចុះក្រែងបងស្លាប់បាត់បាត់ទៅហើយ?
- - ស្លាប់ក៏ដូចពុំស្លាប់ដែរ។
- យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ ឈរស្រឡាំងកាំង សំលឹងមើលមកយើងទាំងពីរនាក់ដោយការងឿងឆ្ងល់។ ក្រោយនោះភ្លាមមួយរំពេច លោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត ក៏មកដល់ដែរ។ លោកឈរស្រឡាំងកាំង ព្រោះឃើញខ្ញុំអោបនាង ឆវី។ លោកស្ទុះចូលមករកខ្ញុំ ដោយបំណងចង់ប្រទូសរ៉ាយ។ ខ្ញុំរុញនាង ឆវីដាក់ចំពីខាងមុខ។ ពេលនេះខ្ញុំមានចិត្ដមួយម៉ឺនមួយសែនចំពូក។ ខ្ញុំគិតថា ប្រសិនបើខ្ញុំជំរាបការពិតដល់លោក នាង ឆវី មុខជាត្រូវស្លាប់ តែប្រសិនបើខ្ញុំពុំជំរាបការពិតដល់លោកទេនោះ ប្រទេសជាតិក៏ត្រូវស្លាប់ដែរ។ ក្នុងការដែលនាង ឆវី នារីដែលខ្ញុំធ្លាប់រួមរ័កត្រូវស្លាប់ និង ការដែលប្រទេសជាតិត្រូវស្លាប់នោះ តើខ្ញុំត្រូវរើសយកខាងណា ខ្ញុំដូចជាពិបាកយ៉ាងខ្លាំង ... តែទីបំផុត ខ្ញុំក៏ដាច់ចិត្ដថា ស៊ូឲ្យប្រទេសជាតិមានជីវិតរស់នៅចុះ ប្រសើរជាង... ខ្ញុំបាទក៏ជំរាបលោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត យ៉ាងសុភាព ក្នុងពេលដែលនាង ឆវី កំពុងសំរាក់ទឹកភ្នែកដាក់ដើមទ្រូងរបស់ខ្ញុំ ជាសក្ខីភាព នៃ ការសំដែងឲ្យដឹងថា នាងបានផ្ញើអាយុជីវិតលើរូបខ្ញុំ។
- - ព្រះតេជ - គុណ សុំព្រះតេជគុណមេត្ដឈប់សិន កុំអាលខឹង នឹង ខ្ញុំបាទ សុំមេត្តាឆែកបុរសមើលសិន ដើម្បីឲ្យដឹងថា តើវាមានស្អីក្នុងខ្លួនវា?
- - អញបញ្ជាអោយអែងដេកសំងំនៅអោយស្ងៀម ក្នុងបន្ទប់ហេតុអីក៏អែងចេញមក? ហើយអែងហ៊ានអោប ឆវី ទៀតផង...
- - ឆវីធ្លាប់ជាប្រពន្ធខ្ញុំបាទទានប្រោស តែឆវី (គ្រាន់តែខ្ញុំនិយាយបានប៉ុណ្ណេះ នាង ឆវី ក៏អោបយ៉ាងណែន ហើយរុញច្រានទៅខាងក្រោយ ហាក់ដូចជាចង់បិទមាត់ខ្ញុំ ពុំឲ្យនិយាយ អែលោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត ក៏បើកភ្នែកធំៗ សំលឹងមើលខ្ញុំ ហាក់ដូចជាចង់ដឹងនូវការអ្វីម្យ៉ាង។)
- - ព្រះតេជគុណ! សុំព្រះតែជគុណ ឆាប់ឆែកយួននោះមើលទៅទានប្រោស...
- - ឆែកវាធ្វើអ្វី?
- - ផែនការសំងាត់ (ខ្ញុំនិយាយទាំងប្រថុយ ព្រោះពុំដឹងជាកញ្ចប់នោះជាកញ្ចប់អ្វីផង) ផែនការសំងាត់ត្រូវគេលួចយកហើយ...
គ្រាន់តែលឺពាក្យថា ផែនការសំងាត់ លោកវរសេនីយទោ ក៏ស្ទុះចូលទៅរក យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ ភ្លាមដោយពុំបានប្រុងប្រយ័ត្ន។ យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ បានដាល់លោកមាស ស្អាតមួយដៃចំធ្គាមយ៉ាងដំណំ ធ្វើអោយលោកដួលប្រូសទៅលើអិដ្ឋ ហើយស្ទុះរត់ទៅតាមជណ្ដើរ។ ខ្ញុំរលាស់នាង ឆវី ចេញ ហើយស្ទុះរត់ចុះទៅធាក់វាមួយជើងចំកញ្ចឹងក ធ្វើអោយដួលបោកក្បាលទៅ នឹង ជញ្ជាំងផ្ទះ ហើយផ្ងាមកវិញដួលរមៀលតទៅទៀត។ លោកវរសេនីយទោក៏ក្រោករត់មកជួយទាន់ដែរ តែខណជាមួយគ្នានេះ ដបស្រាមួយបានហោះពីខាងលើដំរង់មកចំក្បាលលោកវរសេនីយទោ មាស ស្អាត។ ខ្ញុំបានច្រានលោកចេញអោយទ្រេតទៅខាងស្ដាំបង្កាន់ដៃជណ្ដើរ។ អែដបស្រានោះក៏ហោះទៅប៉ះ នឹង ជញ្ជាំងបែកខ្ខាយ។ លោកវរសេនីយទោ ត្រូវរត់ឡើងទៅចាប់នាងឆវី នៅខាងលើវិញ។ ខ្ញុំក៏ចាប់អូស យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ យកទៅខាងលើវិញដែរ។ នៅចំពោះមុខលោកវរសេនីយទោមាសស្អាត ខ្ញុំបានដកយកកញ្ចប់ក្រដាសមួយពីហោប៉ៅអាវ យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ ជូនទៅលោក។ ខ្ញុំបានរាយការណ៍ទាំងអស់ជូនលោកស្ដាប់។ លោកបានបង្កាប់អោយពួកទាហានដែលនៅខាងក្រោយផ្ទះចាប់ យ៉ូ យ៉ាំងញ៉ និង នាង ឆវី ចង ហើយឲ្យនាំយកចេញពីទីនោះទៅ ព្រមទាំងបញ្ជាអោយខ្ញុំលក់ខ្លួនពួនអាត្មានៅក្នុងបន្ទប់ដើមវិញ។