ការផ្សាយរបស់មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
****************************************
៨. បទព្រហ្មគីតិ
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី8.សីហា 2020.ម៉ោង 8:58
កាលនោះវរក្សត្រី | នាងនៅទីឋានគ្រឹហា | ពុំសុខក្នុងអង្គា | កើតជាក្ដៅក្រហាយលន់។ |
នឹងទប់នឹងទល់ប្រាណ | នៅពុំបានទើបស្រីតន់1 | រំពឹងរិះគិតគន់ | ថាឱព្រះរាមស្វាមី។ |
សមស្ដេចកាចកំលៅ | ឲ្យអ្នកមកហៅអ្នកទៅខ្មី | ឲ្យបរិភោគចំណី | លាយនឹងស៊ុតមាន់ពុំខាន។ |
ទើបប្អូននៅឯអាយ | ក្ដៅក្រហាយពន់ប្រមាណ | នឹងខំនៅពុំបាន | ប្អូនរត់ទៅស្រុកប្អូនវិញ។ |
ឱសមគិតប្រណី | ព្រះស្វាមីមិត្ដសំឡាញ់ | សមសោកៗអម្នេញ | ម្នាក់ឯងអន់អួលអាល័យ។ |
ខ្លួនប្អូនចាកឃ្លាតឃ្លា | ឥតនរណានៅសព្វថ្ងៃ | គ្រាន់ពឹងគ្រាន់អាស្រ័យ | នៅកំដររៀមរ័ក្ស។ |
នាងសៅនាងសោកសោះ | នាងអាឡោះអន់អួលអាក់ | ជោរជលនេត្រសស្រាក់ | សស្រោកស្រោចព្រះភក្ដ្រា។ |
ទើបនាងនាថស្រីថ្លៃ | ផ្ដាំថាហៃសុនខា | សសុទ្ធសមសោភា | ចូរប្រាយប្រាប់ព្រះស្វាមី។ |
ថាអញក្ដៅក្រហាយ | ពុំសប្បាយក្នុងឥន្ទ្រិយ | ក្ដៅក្ដាត់ដូចអគ្គី | ឆេះរោលរាលអង្គា។ |
សុនខអើយចូរស្ដាប់ | ចូរប្រាយប្រាប់ស្វាមីថា | អង្គអញនេះក្រាបលា | ទៅនគរព្រះជនក។ |
នឹងខំនៅពុំបាន | ក្ដៅក្នុងប្រាណពិតពុំសុខ | ឥឡូវនេះអញទុក | តែចិញ្ជៀនត្បូងទាំងបី។ |
តាំងតួ2អញនេះនៅ | ឲ្យចមចៅជាស្វាមី | ដឹងដើមអាទិ៍សេចក្ដី | សមសែនសោយសោកាណល់3។ |
បើចិត្ដអ្នកស្រឡាញ់ | ចង់តាមអញទៅឲ្យដល់ | នគរឋានមណ្ឌល | ទីព្រះវររាជបិតា។ |
នាងណែប្រាប់ទិសទី | នៅអំពីនគររា | នេះនឹងដល់ជលសា | សមុទ្រមួយមានចម្ងាយ។ |
ប្រមាណដប់យោជន៍ឆ្ពោះ | ទៅពីនោះទៀតទូរឆ្ងាយ | ម្ភៃប្រាំយោជន៍ប្លាយ | ទើបដល់ស្រុកអញនិត្យនៅ។ |
នាងផ្ដាំសុនខា | ក្នុងឱរាអួលអន់ក្ដៅ | ស្រេចនាងយាត្រាទៅ | តែឯកអង្គដោយមាគ៌ា។ |
ផ្អូកផ្អើសទង្គឹះគិត | អួលអាណិតអនាថា | ដោយតេជៈធីតា | តែមួយថ្ងៃដល់បុរី។ |
នាងនាថចចូលដល់ | លើមណ្ឌលមន្ទីរទី | បង្គំព្រះជនី | នូវជនរាជក្សត្រា។ |
ពីរក្សត្រអរឱនឱប | ថ្នមក្រសោបថើបថែថា | ហៃកូនស្ងួនពុំងា | កាលព្រះឥន្ទ្រាធិបតី។ |
មកយកស្ងួនព្រលឹង | ទៅថានឹងឲ្យមានប្ដី | ឥឡូវមានហេតុអ្វី | ក៏កូនស្ងួនវិលវឹងវិញ។ |
ទើបនាងក្រាបទូលថា | កាលឥន្ទ្រាយកខ្ញុំចេញ | ហោះទៅដល់អរ័ញ្ញ4 | ខាងស្រុកពារាណសី។ |
ស្ដេចដាក់ក្នុងថង់ | ស្បែកព្រះអង្គទុកខាងទី | ចំការកូនសេដ្ឋី | ឈ្មោះភោគកុលកុមារ។ |
ម្នាក់ឯងឥតសាច់ញាតិ | ខំសង្វាតធ្វើចំការ | មានតែសុនខា | មួយសសុទ្ធនិត្យនៅផង។ |
ឆ្កែនោះមកយល់ផង | ព្រុសងង៉ុងលូរំពង | បន្លឺស័ព្ទអឹងកង | ឮដល់ទៅកូនសេដ្ឋី។ |
ដើរមកយល់ថង់ស្បែក | ល្អចំឡែកយកទៅខ្មី | ដាក់លើមណ្ឌលទី | ខាងដំណេកដែលនិទ្រា។ |
ខ្ញុំសោតនៅបំរើ | រៀបសារពើភោជនា | តាមដោយពាក្យឥន្ទ្រា | បានជាគូនៅនែបនិត្យ។ |
នាងទូលពីមេស្រុក | គាមភោជកចិត្ដទុច្ចរិត | ទូលមហាក្សត្រគន់គិត | ឧបាយកលកិច្រើនគ្រា។ |
នាងទូលសព្វសេចគ្រេច | ឲ្យសម្ដេចព្រះបិតា | មាតាថ្លៃសោភា | ស្ដេចជ្រួតជ្រាបសព្វសេចក្ដី។ |
ទើបក្សត្រទាំងពីរថា | ឱស្ងួនភ្ងាពេញពិសី | ហេតុបុណ្យហេតុបារមី | គុណសម្ដេចព្រះឥន្ទ្រា។ |
ជៀងជួយដោះទុក្ខភ័យ | មានជោគជ័យឈ្នះក្សត្រា | បានរួចស្ងួនពុំងា | វិលវឹងមកសុខសប្បាយ។ |
ទើបនាងក្រាបលាទៅ | ទីលំនៅនាងឆោមឆាយ | អស់ស្នំស្និទ្ធអករ៍យាយ | សឹងសប្បាយចិត្ដគ្រប់គ្នា។ |
នាងនាថនៅរងទុក្ខ | ពិតពុំសុខក្នុងចិន្ដា | គន់គិតទៅព្រះមហា | បុរសរ័ត្នជាស្វាមី។ |
ខ្សឹកខ្សួលអួលអក់អាក់ | ព្រួយព្រះភ័ក្ដ្រវរក្សត្រី | ពុំដូចកាលប្រក្រតី | ស្ងៀមស្លូតស្លប់ព្រះភ័ក្ដ្រា។ |
១ តាងតួ=ជំនួសរូបកាយ។ ២ សោកាណល យំពេកពន់។ ៣ អរញ្ញ= ព្រៃជ្រៅ។