ការផ្សាយរបស់មណ្ឌលវប្បធម៌ខ្មែរនៅស្វីស
****************************************
៥.បទកាកគតិ ថ្ងៃសៅរ៍ ទី18.កក្កដា 2020.ម៉ោង 10:37 | ||
កាលនោះឆ្កែស | ស្រង់ស្រាក១ទៅមក៍ | ដើរហិតដោយដាន |
យង់យល់ថង់ស្បែក | ចំឡែកមែនមាន | អស្ចារ្យនាឋាន |
ខែត្រខាងចម្ការ។ | ||
ឆ្កែឈប់ឈរព្រុស | នៅនាឋាននោះ | រំពឹងសោះសា |
លូឮស័ព្ទដល់ | ភោគកុលកុមារ | ទើបអ្នកយាត្រា |
ទៅទើបយង់យល់។ | ||
ថង់ស្បែកទំហំ | ប៉ុនផ្លែឃ្លោកទុំ | ជាអស្ចារ្យសល់ |
អ្នកយកថង់នោះ | វិលឆ្ពោះមកដល់ | ដាក់លើមណ្ឌល |
ខាងទីនិទ្រា។ | ||
លុះព្រឹកឡើងវិញ | អ្នកចរចាកចេញ | ទៅធ្វើចម្ការ |
ក្រោយនោះក្សត្រី | ទេវីថ្លៃថ្លា | យល់កុមារា |
អ្នកចរចេញទៅ។ | ||
ទើបនាងវរទេវី | ចរចេញអំពី | ថង់មកឯក្រៅ |
រកអំបោសបោស | ទីឋានលំនៅ | ទើបនាងដើរទៅ |
ដងទឹកគង្គា។ | ||
យកមកដាក់ពាង | ពោរពេញហើយនាង | រៀបភោជន៍ឧជា- |
អាហារទិព្វទេស | ពិសេសពិសា | ទុកឲ្យព្រះមហា- |
បុរសរូរ័ត្ឋ។ | ||
ទើបនាងវរវង្ស | វិលចូលទៅក្នុង | ថង់ស្បែកវិញថ្វាត់ |
ពួនពឹងសំងំ | ជ្រងំស្ងប់ស្ងាត់ | ពុំឲ្យឮមាត់ |
ដឹងដល់កុមារ។ | ||
ឯព្រះពោធី | ចាំងជម្រះទី | ឋានចម្ការកាល |
ថ្ងៃខ្ពស់ឡើងបាន | ល្មមឃ្លានអាហារ | អ្នកត្រាច់ត្រអាល |
វិលវឹងមកឋាន។ | ||
យង់យល់ចំណី | ទិព្វទេសពិសី | ពិសេសមែនមាន |
ទើបអ្នកគន់គិត | ក្នុងចិត្ដរិះធ្យាន | រៀងមកពុំមាន |
ដែលយល់ដូច្នេះ។ | ||
ឥឡូវយល់ប្លែក | ដ្បិតបានថង់ស្បែក | មកទុកនៅនេះ |
សមថង់នេះឯង | តាក់តែងដូច្នេះ | ម្ដេចឡើយមកចេះ |
ធ្វើទាំងចំណី។ | ||
ទើបអ្នកភោក្ដា | ភ័ស្ដុភោជន៍ឧជា | ទិព្វទេសពិសី |
ពិសាត្រកាល | អាហារថ្មោងថ្មី | សឹងទិព្វអំពី |
សម្ដេចឥន្ទ្រា។ | ||
បរិភោគស្កប់ស្កាល់ | អាហារសេសសល់ | ឲ្យសុនខា |
ឆីសេសចំណី | ទិព្វពីសួគ៌ា | ចែងចេះចរចា |
ដូចមនុស្សវិស័យ។ | ||
ក្នុងរាត្រីនោះ | អ្នកផ្ទុំលក់លុះ | សូរ្យាឧទ័យ |
ទៀតទើបកុមារ | ពិសាលថ្លាថ្លៃ | អ្នកចេញទៅព្រៃ |
ជំរះចម្ការ។ | ||
ក្រោយនោះក្សត្រី | នាងចេញអំពី | ថង់ស្បែកម្នីម្នា |
រៀបភោជនាហារ | ភ័ស្ដុភារឧជា | ទៅដងគង្គា |
មកដាក់ពេញពាង។ | ||
រៀបបាសទីឋាន | ទុកដាក់ធនធាន | ស្រេចហើយទើបនាង |
ស្រីស្រស់ធីតា | យាត្រាយាសយាង | ចូលក្នុងថង់ខាង |
ដំណេកប្រក្រតី។ | ||
ឯចៅភោគកុល- | កុមារនិម៌ល | ចាំងជម្រះទី |
ចម្ការដល់ថ្ងៃ | វិលវៃវឹងខ្ខ្មី | ដើរដល់មកទី |
លំនៅអាត្មា។ | ||
យល់ភោជនាហារ | សឹងទិព្វត្រកាល | ពិសេសពិសា |
រៀបទុកនៅឋាន | អ្នកធ្យានគិតថា | ចំណីនេះជា |
អស្ចារ្យពន់ពេក។ | ||
មានរសពិសា | ពិសេសជាតិជា | អាហារចំឡែក |
អញគិតទៅឆ្ងល់ | ឲ្យដល់ថ្ងៃស្អែក | លបមើលនឹងភ្នែក |
ឯងឲ្យយល់ជាក់។ | ||
គិតស្រេចព្រះអង្គ | ពូជពោធិវង្ស២ | បរិភោជន៍ភ័ក្ស3 |
បរិបូណ៌ស្កប់ស្កល់ | សេសសល់នោះអ្នក | កៀរគោះផ្ទេរដាក់ |
ឲ្យឆ្កែភោក្ដា។ | ||
ព្រះពង្សពោធី | ផ្ទុំក្នុងរាត្រី | លុះស្រាងសុរិយា |
ចុះចាកមណ្ឌល | លុះដល់ចម្ការ | ទើបអ្នកលីលា |
វិលវឹងមកចាំ។ | ||
ពួនពឹងអាត្មា | ខាងខ្ទមចំការ | នៅប្របដំណាំ |
ព្រះនេត្រទិព្វថ្លៃ | រំពៃគយឃ្លាំ | មៀងមើលបំណាំ |
ចង់ដឹងការកល។ | ||
កាលនោះទេវី | រ័ត្នរាជនារី | វរវិសេសសល់ |
នាងដឹងជាក់ជា | ព្រះមហាទសពល | ពួនពឹងចង់យល់ |
រូបនាងទេវី។ | ||
ទើបនាងវរវង្ស៤ | ចេញពីក្នុងថង់ | មករៀបចំណី |
ភោជន៍ភស្ដុអាហារ | ដូចកាលប្រក្រតី | បោសមណ្ឌលទី |
លំនៅគ្រឹហា។ | ||
ឯព្រះពោធី | យល់នាងនារី | រ័ត្នរាជកញ្ញា |
ទ្រង់រូបឧត្ដម | សួស្ដិ៍សមលក្ខណា | ព្រះភ័ក្ដ្រជ្រះថ្លា |
ដូចន្ទ្របូណ៌មី។ | ||
កេសាខ្មាញ់ខ្មៅ | នឹងឧបមាទៅ | ដូចស្លាបភូមី៥ |
ព្រះខាត់៦សោភ័ន | ដូចចន្ទមោលី៧ | លឿងលៀមរស្មី |
ខៀវខឹមជ្រះថ្លា។ | ||
ព្រះកាណ៌៨ទាំងសង | វាសវង់ដូចទង | កន្ដ្រៃសុវណ្ណា |
ព្រះនេត្រដូចនីល | ស្រស់ស្រិលសោភា | ព្រើសព្រះលលាដ៍9 |
ដូចពពិលមាស។ | ||
ភូមោទ្រទួយ១០ | កោងដូចបង្កួយ | កៅទ័ណ្ឌវរវាស១១ |
ព្រះនាងសាសមឧត្ដនពិលាស | ១២ដូចកង្វេរមាស | ដូចកង្វេរមាស |
ស្រួលស្រស់សោភា។ | ||
គន់ទៅខឹមរឹម១៣ | ព្រះឱស្ឋប៉ប្រិម | ប៉ប្រៃដិតស្លា |
ឆឆាយឆ្អិនឆ្អៅ | គន់ទៅទន្ដា | ដូចនីលរតនា |
រៀបរៀងប្រកិត។ | ||
គន់ព្រះសូរង១៤ | មូលម៉ដ្ឋ ឥតឆ្គង | ផ្នត់បីជាន់ជិត |
អង្សា១៥គូគាង | រៀវរាងល្អក្ដាត់ | ព្រះមុណីព័ន្ធព័ទ្ធ |
កកបលក្ខណា។ | ||
ហត្ថង្គុលី១៦ | ទាងទសសោភី១៧ | ដូចទងលតា១៨ |
មាសមៃទន់ភ្លន់ | ល្វាសល្វន់ថ្លៃថ្លា | រុងរឿងសោភា |
សោភ័នគួរគាប់។ | ||
គន់ព្រះថនា១៩ | ពងពីឧរា | ដូចផ្លែទន្លាប់ |
ក្បោះក្បំទាំងគូ | ត្រឹមត្រូវស្រេចស្រាប់ | ដូចជាងចិតផ្កាប់ |
ផ្ទាប់ផ្ទាល់ឧរា។ | ||
ព្រះអង្កេកាយ២០ | យង់យល់ពព្រាយ | សួស្ដិ៍សមអង្គា |
ព្រះជង្ឃ២១ព្រះបាទ | ស្អាងស្អាតសោភា | កបព្រះលក្ខណា |
ប្រាំប្រការកល់។ | ||
អ្នកទតយល់ជាក់ | ព្រឺព្រួចភ្ញាភ្ញាក់ | អរឥតផ្ទឹមដល់ |
កួចកើតស្នេហា | ធីតានិម៌ល | ស្ទើរនឹងទប់ទល់ |
ស្មារតីពុំបាន។ | ||
គន់គិតថាហៃ | នាងមកពីណា | មកនៅនាឋាន |
មានរូបល្អក្រៃ | ប្រពៃកល្យាណ | ក្នុងស្រុកនេះគ្មាន |
ស្រីណាផ្ទឹមដល់។ | ||
ឬមួយកិន្នរ | ទេពតានាគនរ២២ | កាឡាឲ្យយល់ |
គួរអញឲ្យដឹង | ដំណឹងកិច្ចកល | ដំណើរដើមដល់ |
នាងមកពីណា។ | ||
ទើបអ្នកចរទៅ | ឡើងលើលំនៅ | ដល់ដណ្ដឹងថា |
ហៃនាងពិសី | ប្រិមប្រិយសោភា | នាងមកពីណា |
ដួលដល់ឋានអាយ។ | ||
មាតាបិតា | ទីឋានមាគ៌ា | នៅទៀបឬឆ្ងាយ |
នាងមកនេះតើ | មានបើក្រងាយ | ដូចម្ដេចប្រាប់ប្រាយ |
ឲ្យបានដឹងរ៉ា។ | ||
រ័ត្នរាជនារី | ឱនអង្គអភី- | វាទវរចរចា |
ថាខ្ញុំនៅទី | បុរីមាគ៌ា | សត្ដកុដរាជមហា- |
នគររម្យរ័ត្ន។ | ||
ជាបុត្រក្សត្រា | សត្ដកុដរាជា | សេពសោយសម្បត្ដិ |
រាស្ដ្រទាសពលពង្ស | ចតុរង្គ23បរិស័ទ | សម្រាប់មហាក្សត្រ |
គង់គាល់ត្រៀបត្រា។ | ||
កាកក្នុងរាត្រី | ពារពេញបូណ៌មី | សម្ដេចឥន្ទ្រា |
ស្ដេចហោះទៅថ្កាន | ដល់ឋានបិតា | ហើយសុំខ្ញុំជា |
បុត្រីព្រះអង្គ។ | ||
ព្រះឥន្ទ្រស្ដេចយក | ពខ្ញុំហោះមក | ហិចហោះត្រាច់ត្រង់ |
ដល់ដែនចំការ | កាឡាជាថង់ | ដាក់ខ្ញុំនៅក្នុង |
ថង់ហើយស្ដេចទៅ។ | ||
ស្ដេចទ្រង់បណ្ដាំ | អស់អាថ៌កិច្ចកម្ម | ទូន្មានប្រដៅ |
ហើយទុកអញខ្ញុំ | ឲ្យចាំនិត្យនៅ | បំរើចមចៅ |
ជាម្ចាស់សិរសា។ | ||
កាលនោះពោធី | ស្ដាប់នាងនារី | ព្រើសព្រះភ័ក្ដ្រា |
អរឥតថ្លែងថ្លឹង | នានឹងឧបមា | ត្រេកសោមសន្សា |
ទរទើបថ្លាថ្លែង។ | ||
ថាហៃប្អូនស្ងួន | បុណ្យបងបានជួន | ជួបនឹងប្អូនឯង |
បានបេះបុប្ផា | ផងគ្នាពីព្រេង | ប្រដាប់តាក់តែង |
ថ្វាយព្រះជិនស្រី។ | ||
ទើបជាតិឥឡូវ | មូលមកជាគូ | ស្និទ្ធស្នាលបេតី |
ពុំគួរបងបាន | រួមឋានមេត្រី | ដ្បិតប្អូននៅទី |
ទូរឆ្ងាយណាស់សល់។ | ||
ទាំងនេះហេតុតែ | សំណាងបុព្វេ | ពីព្រេងផ្ដេកផ្ដល់ |
ជូនជួយឲ្យបាន | រួមឋានមណ្ឌល | នឹងប្អូននិម៌ល |
ជាសាច់សង្សារ។ | ||
ទើបអ្នកឱនឱប | ក្រួញក្រុងក្រសោប | ថ្នាក់ថ្នមធីតា |
រួមរសមនោរម្យ២៤ | សុខសមស្នេហា | បេតីសន្ថវា |
មិត្ដមូលមេត្រី។ | ||
ទៀងទើបសន្មត | ប្រកបប្រាកដ | នាមនាងនារី |
ឈ្មោះនាងសុខុមា- | លន្ទាទេវី | ចាប់ដើមអំពី |
សម័យនោះទៅ។ | ||
ទើបនាងយកថង់ | ស្បែកទៅទុកត្រង់ | ទីឋានលំនៅ |
ដែលព្រះឥន្ទ្រា | ទេវាចោមចៅ | អធិដ្ឋាននៅ |
ខេត្ដខាងចំការ។ | ||
ស្រេចនាងវិលវឹង | វិលមកនៅនឹង | ភោគកុលកុមារ |
រួមរក្សស្មោះសរ | សាទរស្នេហា | បំរើព្រះស្វា- |
មីមិនមានហ្មង។ |
(1) ហិតយកក្លិន។ (2) ពោធិវង្ស=ត្រកូលអ្នកត្រាស់ដឹង។ (3) ភោជន៍ភក្ស= អាហារដែលរក្សាទុក។ (4). វរវង្ស=ត្រកូលប្រសើរ។ (៥) សត្វកន្លង់។ (៦).វង្វង់ជុំវិញមុខ។ (៧).ពន្លឺជុំវិញវង់ព្រះចន្ទ។ (៨) ត្រចៀក។ (៩).ថ្ងាស។ (១០).ចិញ្ចើមរងងដូចគេពត់អោយកោង។ (11). ធ្នូ+វរវាសយ៉ាងស្អាត។ (12). ពិលាស=សមរម្យឥតខ្ចោះ។ (13). ព្រះឱស្ឋ បបូរមាត់។ (14). ក ។ (15) ស្មារាគូរីកគន្ធែក។ (16). ម្រាមដៃ។ (17). ល្អគ្រប់ទាំង ១០ម្រាម។ (18). ទងវល្លិមាស។ (19) ស្ដន ដោះ។ (20) ទ្រគាក ចង្កេះ។ (21). ស្មងជើង។ (22). នាគនរ នាគ និង មនុស្ស។ (23) កងពលទាំងបួន គឺពលសេះ រទេះ ដំរី និង ថ្មើជើង។ (24) មនោរម្យ=ជាទីរីករាយចិត្ដ។